Όψεις μιας πόλης: Ξημερώνει και βραδυάζει στις γειτονιές μας...

Θα μπορούσε να είναι σαν το παιχνίδι που μας ζητάει να βρούμε τις διαφορές. Αλλά δεν το προσεγγίζουμε ως παιχνίδι. Στις δύο φωτογραφίες εκτός από την χρονική απόστασή τους, έχουμε να κάνουμε με την αρχιτεκτονική αλλαγή του παλαιότερου σωζόμενου εκκλησιαστικού μνημείου - ενταγμένου σε οικιστικό χώρο - στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλίας. Η αισθητική του αρχιτεκτονικού συνόλου χάθηκε γιατί αναπαλαιώσαμε χωρίς γνώση. Δεν υπάρχει καμία μαρτυρία που να αποδεικνύει ότι ο Αη-Γιώργης κάποτε είχε εμφανή λιθοδομή, και που κάποτε καλύφθηκε με κάποιο επίχρισμα και που τώρα έπρεπε να αποκαλυφθεί. Αντιθέτως, χτίστηκε με την λογική ότι η ασχημάτιστη τοποθέτηση της πέτρας που συμπληρώνονταν με δομικά στοιχεία όπως τα τούβλα και τα κεραμίδια - όχι για διακοσμητικούς αλλά για υποστηρικτικούς λόγους - θα καλύπτονταν με σοβά, που στη συνέχεια θα βάφονταν με τα χρώματα που παραπέμπουν στο επτανησιακό ύφος που κι αυτό με τη σειρά του προέρχεται από το βενετσιάνικο "χρώμα" που άγγιξε και τη δική μας περιοχή. Άλλωστε , ο αη -Γιώργης ήταν η εκκλησιά των καθολικών Βενετσιάνων στο Αιτωλικό την εποχή της Ενετοκρατίας.

Καμία έκκλησία στα Επτάνησα δεν έχει εμφανή λιθοδομή, και όλες είναι βαμμένες στα χρώματα της ώχρας, και του κόκκινου του κεραμιδιού (χοντροκόκκινου στη γλώσσα της βυαντινής ζωγραφικής). Αντί να κρατήσουμε το ύφος που παραπέμπει και δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της πόλης ως "Μικρή Βενετία", προσεγγίσαμε το πέτρινο "ιδίωμα" των ορεινών χωριών. Ας όψεται η μόδα της αμμοβολής που προτείνει το ξεσκέπασμα της πέτρας κι ας είναι "ορνιθοσκάλισμα"...Οι Ταξιάρχες χτίστηκαν από την αρχή με σχέδιο και μεράκι από εξαιρετικούς ηπειρώτες μάστορες της πέτρας, με την προοπτική να φανεί η δεξιοτεχνία και η καλαισθησία της τέχνης τους. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι σήμερα και το θαυμάζουμε! Φανταστείτε να αποφάσιζαν κάποιοι το σοβάτισμα των Ταξιαρχών! Στη περίπτωση του αη-Γιώργη αποκαλύφθηκαν βέβαια τα μοναδικά λιθανάγλυφα και τα ξεχωριστά λίθινα και κεραμοπλαστικά δομικά στοιχεία στην επίστεψη των θυρών και των παραθύρων.

Αποκαλύφθηκε βέβαια ότ,ι δεν έπρεπε νε αποκαλυφθεί - κι αυτό είναι το πρόβλημα - η ασύμμετρη, η επιτηδευμένα fake (ψεύτικη) ωραιοποιημένη λιθοδομή που ήδη έχει δημιουργήσει προβλήματα. Η υγρασία και τα νερά της βροχής εισχωρούν πλέον μέσα στο ναό ανεμπόδιστα, αφού απομακρύνθηκε ο προστατευτικός σοβάς - σοφή συνταγή παλιών μαστόρων - που εκτός από διακοσμητικός, ήταν το μονωτικό υλικό που προστάτευε το κτίριο από τις φθορές που προκαλεί ο χρόνος και οι καιρικές συνθήκες.

Και τώρα προσπαθούμε να "ξανα-αναπαιλαιώσουμε" το κτίριο που πληγώσαμε...

Τα παραπάνω ισχύουν και για τον αη-Δημήτρη. Ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε μια προσπάθεια για να ξαναχτιστεί ένα νέο καμπαναριό, στα πρότυπα του κομψότατου παλιού καμπαναριού, επιλέξαμε το ξεγύμνωμα του ναού από τον παμπάλαιο "σοφό" σοβά, με αποτέλεσμα κι αυτός ο ναός να ειναι "πληρης υδάτων" τον χειμώνα...

Παρ 'όλα αυτά δε λέμε πως μας κούρασε η πόλη μας...Μέσα στην άνοιξη περιμένουμε να ξαναδούμε ν' ανθίζουν λουλούδια και να μην τραβάει ολομόναχο τ' απόγευμα το δρόμο...