25 Νοε 2009

THE BIBLIOTHECA ALEXANDRINA INTERNATIONAL BIENNALE FOR MINIATURE GRAPHICS




Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στο Art Center της Νέας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας εγκαινιάζεται στις 9 Δεκεμβρίου η 1η Διεθνής Μπιενάλε Χαρακτικής που επικεντρώνεται στη μεγάλη και σημαντική παράδοση της μικρογραφίας (μινιατούρα), στον Ελληνιστικό, Βυζαντινό και Ρωμαικό πολιτισμό.

Συμμετέχει ο Μ. Κότσαρης με δύο έργα του (Χαλκογραφίες-10Χ10 cm, Mediteranean Angel και Mediteranean Sea-2009), τα οποία εκτίθενται ήδη και θα παραμείνουν στη μόνιμη συλλογή του Art Center της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης.

Αναφορά στην Χαρακτική...


21 Νοε 2009

Λέξεις μιας πόλης, "Σάλτσινο"


Η λέξη προέρχεται από την ιταλική "sale", που σημαίνει αλάτι. Γλωσσικό κατάλοιπο της ενετοκρατίας, χαρακτήριζε πάντα τους απέραντους αλμυρόβαλτους γύρω από τη λιμνοθάλασσα. Τα "αλμυρά πεδία", τα αλίπεδα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, αποτελούν την οικολογική συνέχεια της λίμνης, είναι σημαντικοί βιότοποι παρυδάτιων πουλιών, κρατούν την ισορροπία του περιβάλλοντος και χαρακτηρίζουν με τη γοητευτική τους "επίπεδη" οπτική το αιτωλικιώτικο τοπίο.

Σε μια φαινομενικά νεκρή ζώνη, υπάρχει ζωή: τα πολλά και σπάνια πουλιά, τα ερπετά και τα αμφίβια, η ταπεινή και ιδιόμορφη βλάστηση φυτών με παχιά σαρκώδη φύλλα, οι σαλικόρνιες- "κέρατα του αλατιού", οι αρμυρίθρες και τα αρμυρίκια, η μυρωδιά της αλμυρής λάσπης, το χρώμα σε όλες τις κλίμακες του γκρίζου πράσινου...

Τα σάλτσινα είναι ο κρίκος που ενώνει την πόλη του Αιτωλικού με την λιμνοθάλασσά του.
(φωτ. Γρ. Κότσαρης)

17 Νοε 2009

Αιτωλικιώτικη Θεατρική Παράδοση #2

Συνεχίζοντας το δεύτερο μέρος της μαρτυρίας του Αιτωλικιώτη λογοτέχνη Γ. Σώκου, σχετικά με την πολιτιστική κίνηση στο Αιτωλικό της δεκαετίας του 1910, αφήνουμε τον ίδιο τον συγγραφέα και μέτοχο των γεγονότων να αφηγηθεί:
"Συμφώνως προς τον σκοπόν, η πρώτη σκέψις του Συλλόγου υπήρξεν η δημιουργία θεάτρου. Ως κατάλληλον οίκημα υπήρχε το υπό την οικίαν Οικονομόπουλου καφενείον, το οποίον εχρησίμευε πάντοτε ως θέατρον και το οποίο παρεχωρήθη ευγενώς εις τον Σύλλογον.Έλειπαν όμως τα σκηνικά. Και η κατασκευή των σκηνικών και της λοιπής ξυλουργικής εργασίας απαιτούσι χρήμα και το χρήμα... έλειπεν από τον Σύλλογον. Εν τούτοις ο ζήλος ήτο τόσον μέγας και τα προσκόμματα τόσον μικρά απέναντί του, ώστε και το εμπόδιον αυτό υπερεπηδήθη αμέσως. Ο Σώκος ανέλαβε να προμηθεύσει το πανί από το ομώνυμον κατάστημά του επί πιστώσει, ο Τσέκος την ξυλείαν από το καταστημά του, ο δε παρεπιδημών τότε εκεί Αιτωλικιώτης ζωγράφος Δήμος Μπραέσας να ζωγραφίση δωρεάν τα διάφορα σκηνικά.
Ταυτοχρόνως με την ετοιμασία της σκηνής ήρχισαν και οι πρόβες στο έργον που θα επαίζετο την ημέραν της Εθνικής Εορτής. Ωσ καταλληλότερον δια την ημέραν αυτήν έργον εξελέγη η "Εσμέ" του Περεσιάδου. Γυναίκες δεν υπήρχαν στο Σύλλογο. Τέτοια πρόοδος ήτο πολύ τολμηρά ακόμη για τα κορίτσια του Αιτωλικού. Κατ' ανάγκην λοιπόν, τα γυναικεία πρόσωπα θα τα υπεδύοντο νέοι εκ των μελών του Συλλόγου.
Όταν ανέτειλεν η ημέρα της εορτής, τα πάντα ήσαν έτοιμα. Η κίνησις του Συλλόγου επέδρασε και επί της δημοτικής και ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ουδέποτε άλλοτε τα καταστήματα και οι οικίαι είχον στολισθεί με τόσην μαγαλοπρέπειαν.
Μετά την δοξολογίαν, εις ην παρέστη επισήμως ο Σύλλογος, ο Σώκος εξεφώνησεν από του εξώστου του Δημαρχείου τον πανηγυρικόν της ημέρας. Το βράδυ έγινε μεγάλη λαμπαδηφορία υπό των μαθητών όλων των σχολείων, προπορευομένης της εκ... πέντε οργάνων φιλαρμονικής του Μεσολογγίου υπό τον μακαρίτην Στάμον! Η λαμπαδηδρομία κατέληξε πρό του θεάτρου, από του εξώστου του οποίου ο Τζοβάρας, εν μέσω πανζουρλισμού, απήγγειλε το ποιήμα του Πατριάρχου.
Έπειτα ο κόσμος κατέκλυσε το θέατρον. Τόση δε ήτο η συρροή του πλήθους, ώστε κατελύζετο και ολόκληρος η προ αυτού πλατεία, ως εκ τούτου δε παρέστη η ανάγκη να ανοίξουν οι πόρτες και τα παράθυρα του θεάτρου, δια να παρακολουθήσει κατά το δυνατόν την παράστασιν όλος ο κόσμος.
Το έργον επαίχθη με ασυνήθη επιτυχίαν. Τους ρόλους των πρωταγωνιτών Δρόσου και Εσμέ τους υπεδύοντο οι Λεονάρδος και Σώκος. Τον κωμικόν Μπίρκον με πρωτοφανή επιτυχίαν ο Λάσκαρης. Ο κόσμος σπαρταρούσε στα γέλια μαζί του! Τον Στράτον τον υπεδύετο ο Ροδόπουλος, την φλόγαν ο Καρβέλης, τη γριά Στράταινα ο Σπυρόπουλος. Τέλειος στον ρόλο του, όπως έγινε τέλειος στο ιατρικόν του επάγγελμα. Την Κάρμεν ο Πυλαρινός και τους άλλους δευτερεύοντες ρόλους τα λοιπά μέλη του Συλλόγου.
Τα κορίτσια εκ των παρασκηνίων ανέλαβαν να μεταμορφώσουν τους άνδρες σε γυναίκες! Και το επέτυχαν με πρωτοφανή δεξιότητα! Όλαι αι προεξοχαί και καμπύλαι του γυνακείου σώματος διεπλάσθησαν με τέχνη που θα ζήλευε και ο Φειδίας!
Η παράστασις ετελείωσε στη μία μετά τα μεσάνυκτα εν μέσω ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων. Επηκολούθησεν επίσημον δείπνον του Συλλόγου και λαικό γλέντι ως το πρωί.
Ο Σύλλογος ήτο υπηρήφανος, Αι πρώται του προσπάθειαι εστέφθησαν υπό πλήρους επιτυχίας."
(Γ. Σώκος, Περιοδ. "Στερεά Ελλάς". 15-7-1923)

Συνεχίζεται.....

14 Νοε 2009

Όψεις μιας πόλης, δυτκά γεφύρια - άποψη νότια.

Λίγες φορές έχουμε δει τις καμάρες των γεφυριών να καθρεφτίζονται στα νερά της λίμνης σχηματίζοντας την απαλή καμπύλη τους και ταυτόχρονα ν' αφήνουν το μάτι να διακρίνει το νερό απ' την άλλη μεριά, στο κανάλι. Η φωτ. άν και σχετικά πρόσφατη (2003), αποτύπωσε τα δυτικά γεφύρια σε μια έντονη "ρήχη" της λιμνοθάλασσας.

12 Νοε 2009

Όψεις μιας πόλης, εδώ κάποτε ήταν...

Το ουζερί με τα πράσινα παράθυρα και την κίτρινη επιγραφή "πωλείται ουζο". Στη θέση του, κρατώντας τον βασικό δομικό χαρακτήρα του κτιρίου, ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια το "σερβίρισμά" του, το Jazz. Γωνία πλατείας, διαγώνιος - διχοτόμος στάση, αρχιτεκτονικός δρόμος...
φωτ. Γρ. Κότσαρης, 1988.
Δείτε κι εδώ: http://zkarvelis.blogspot.com/




6 Νοε 2009

"Οι Ερασιτέχναι Νέοι του Αιτωλικού" #1

Ο Γ. Σώκος, παραδίδει και μεταδίδει μέσα από τα απομνημονεύματά του μαθήματα πολιτιστικής δράσης του καιρού του. Κάποιοι τόλμησαν μετά από καιρό και μπράβο τους (δεκαετία 1970 - 80) και σήμερα ακόμη κάποιοι συνεχίζουν αυτό που ξεκίνησε τότε...στις αρχές του 20αι. : την Θεατρική Παράδοση του Αιτωλικού.
Επειδή η περιληπτική απόδοση των γραπτών του Γ. Σώκου δεν θα μεταφέρει το κλίμα και την αυθεντικότητα των δρώμενων της εποχής του, προτιμούμε να τον αφήσουμε να διηγηθεί ο ίδιος την πραγματικότητα της εποχής του:
"Eις εποχήν καθ' ην ημείς ήμεθα ακόμη νήπια, ένας άλλος όμιλος ετίμα και προήγε το Αιτωλικόν δια σοβαράς πνευματικής κινήσεως και ωραίων θεατρικών παραστάσεων. Ο Τζοβάρας ήτο και τότε η ψυχή της κινήσεως αυτής. Δραματικά αριστουργήματα της ημετέρας και ξένης φιλολογίας ανεβιβάζοντο επί προχείρου σκηνής με επιμέλειαν που θα εζήλευε το καλλίτερον σημερινόν Αθηναικόν θέατρον. Πρωταγωνιστής και διδάσκαλος πάντοτε ο Τζοβάρας. Από το στόμα του ιδίου επληροφορήθην ότι η συμπαθής καλλιτέχνις Μελπομένη Κολυβά υπήρξε μαθητριά του, η πρώτη δε εμφανισίς της εγένετο από της σκηνής του θεάτρου Αιτωλικού.
Ο Εν Αθήναις τότε θεατρικός κόσμος μετά περιεργείας παρηκολούθει τας προόδους του θεάτρου του Αιτωλικού, πολοί δε σοβαροί θίασοι κατήλθον έως εκεί και έδιδον σειράς επιτυχών παραστάσεων τη συμπράξει των ερασιτεχνών.
Μετά τινά έτη η κίνησις αυτή ενεκρώθη. Τα μέλη του ομίλου ετράπησαν εις διαφόρους επιχειρήσεις, ο δε Τζοβάρας απέμεινε μόνος, ζώσα ανάμνησις των ωραίων ημερών, των οποίων την παρέλευσιν εθρήνει με πικρά δάκρυα[.....]
Γ. Σώκος, περιδ. Στερεά Ελλάς 10-06-1923.

"Η προαναφερθείσα νέκρωσις της πνευματικής κινήσεως του Αιτωλικού διήρκεσεν επί δεκαπενταετίαν ολόκληρον και μέχρι των αρχών του έτους 1911...
.....Όπως ανωτέρω εξεθέσαμεν, το Αιτωλικόν ήτο άλλοτε κέντρον σοβαράς θεατρικής κινήσεως. Μπορεί να πει κανείς ότι οι Αιτωλικιώται είχον μέσα τους το μικρόβιο της θεατροφιλίας εις βαθμόν που εις καμίαν άλλην πόλιν δεν παρετηρήθει.
Οι ηθοποιοί που έφθασαν ως εκεί εκινδύνευαν να γίνουν δημόται Αιτωλικού και μόνο κατόπιν συνενοήσεως με άλλους συναδέλφους των τους παρεχώρουν την θέσιν των.
Εις τα 1910 ήλθε στο Αιτωλικόν ο ηθοποιός Μήτσος Ρέντζος με θίασον αρκετά καλόν και άρτιον. Πρωταγωνίστρια ήτο η γυναίκα του Ελένη, πολύ καλή και φιλότιμος ηθοποιός. Αργότερα ήλθε και άλλος επίσης θίασος υπό τον Γαιτανάκην. Η σύζυγός του Σοφία και η μικρά κόρη του Νίτσα, που παίζει στον θίασο της Κυβέλης, ήσαν οι πρωταγωνίστριαι του δευτέρου αυτού θιάσου. Και οι δύο παίζοντες εκ περιτροπής καθ' όλον το έτος αυτό, είχον γίνει πολύ συμπαθείς στους Αιτωλικιώτας, αι δε εισπράξεις των ήταν τόσο ικανοποιητικαί, ώστε δεν τους έκανε καρδιά να εγκαταλείψουν. Όταν έπαιζε ο ένας θίασος, ο άλλος εγύριζε στο Αγρίνιον και στο Μεσολόγγι.
Η θεατρική αυτή κίνησις μαζί με τα αίτια που ανεπτύξαμεν ανωτέρω εδημιούργησε την σκέψιν....περί ιδρύσεως Συλλόγου Ερασιτεχνών. Και η σκέψις αυτή ετέθη σε εφαρμογήν.
Ούτω τον Ιανουάριον του 1911 ο Σύλλογος έκαμνε την επίσημον εμφανισίν του διά του καταστατικού και δημοσιεύσεων. Τα αποτελούντα αυτόν μέρη ήσαν: ο Λεονάρδος, ο Σώκος,
ο Κτιστόπουλος, ο Ροδόπουλος, ο Λάσκαρης, ο Οικονομόπουλος, ο Σπυρόπουλος, ο Καρβέλης, ο Κοντοδήμος, ο Τσέκος, ο μακαρίτης Πυλαρινός και πολοί άλλοι. Ο Τζοβάρας δεν είχε μετάσχει επισήμως εις τον σύλλογον, ήτο όμως η ψυχή αυτού και ο διδάσκαλος εις τα έργα που επρόκειτο να παιχθούν.
Το περιοδικόν του Συλλόγου ήτο ο "Παναιτωλικός Αστήρ". του οποίου την έκδοσιν είχε αναλάβει ο Σώκος. Κατά το καταστατικόν του Συλλόγου, κύριος σκοπός του ήσαν αι θεατρικαί παραστάσεις, αι καλλιτεχνικαί διαλέξεις....."



Αυτά γινόνταν το 1911 στην πόλη του Αιτωλικού...

Θα ακολουθήσει η συνέχεια της αφήγησης - γραπτής και δημοσιευμένης μαρτυρίας του Γ. Σώκου, για την πνευματική κίνηση της πόλης μας στις αρχές του 20αι.

5 Νοε 2009

"Ο Αηλιάς της Μυγδαλιάς"

Τα παιδιά του δραστήριου Πολιτιστικού Συλλόγου του δημοτικού διαμερίσματος Αιτωλικού, Άγιου Ηλία, κυκλοφόρησαν το πρώτο τεύχος του περιοδικού τους: "Ο Αηλιάς της Μυγδαλιάς".
Στο περιοδικό γίνεται αναφορά στις δράσεις του Συλλόγου, στην ιστορία του ιδιαίτερου πανυγηριού τους, στην ομορφιά και διαφύλαξη του μοναδικού περιβάλλοντος του τόπου καθώς και απόψεις - άρθρα των μελλών του Συλλόγου, αλλά και της Αιτωλικιώτισας Δέσποινας Σκόνδρα.
Για επικοινωνία με τη συντακτική επιτροπή του περιοδικού:
Αργοστολίου 17, κυψέλη, Αθήνα, ΤΚ, 113 62
info@psagiosilias.gr
www.psagiosilias.gr

Ράνια Σταθοπούλου, "χαρακτικές" Νύξεις...







Την Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009 στις 8 το βράδυ, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης ΝΥΞΕΙΣ, της χαράκτριας Ράνιας Σταθοπούλου, μέλους της Ενωσης Ελληνων Χαρακτών, στην αίθουσα "Τεχνοχώρος", στην Αθήνα (Λεμπέση κ Μακρυγιάννη, δίπλα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης).
Εμπνευσμένη από την Γιαπωνέζικη ποίηση χαϊκού, η Σταθοπούλου εκφράζει την λακωνικότητά τους, χωρίς περιγραφικές λεπτομέρειες, άμεσα και ταυτόχρονα υπαινικτικά, αναπτύσσοντας μια μορφή διαλόγου ανάμεσα στα έργα της και τα ποιήματα. Οι τίτλοι των έργων είναι ταυτόχρονα και οι τίτλοι των ποιημάτων.
Η τεχνική του carborundum και της ξηρής χάραξης που έχει επιλέξει, προσφέρεται για μια άμεση και χειρονομιακή δουλειά. Το σχέδιο γίνεται πάνω σε χοντρή ζελατίνα με παχύρευστη κόλα και τριμμένο σμυρίγλι και δουλεύεται γρήγορα, όσο η κόλα είναι ακόμα ρευστή. Εργαλεία έρχονται να χαράξουν, να ξύσουν ή να χτυπήσουν την επιφάνεια, πλουτίζοντας την με υφές. Αφού στεγνώσει, η μήτρα μελανώνεται και τυπώνεται. Το έργο που προκύπτει δίνει την αίσθηση ότι η αρχική ιδέα περιγράφει αχνά, με νύξεις και υπαινιγμούς το νόημα που ο θεατής αφήνεται να διαρρήξει.
Η Σταθοπούλου, σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 2002 ζει στα Ιωάννινα και διδάσκει Χαρακτική στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έργα της έχει παρουσιάσει σε εκθέσεις χαρακτικής που έχουν πραγματοποιηθεί στην Πινακοθήκη Αβέρωφ στο Μέτσοβο, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, ενώ έχει λάβει μέρος στην 1η Τριενάλε Μεσογειακής Χαρακτικής στη Ρόδο και στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Χαρακτικής και Εκτυπώσεων της Αθήνας.
Η διάρκεια της έκθεσης θα είναι έως το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη- Παρασκευή: 18:00-21:00
Σάββατο: 12:00-15:00
Κυριακή και Δευτέρα κλειστά

11/11/2009 - 5/12/2009

Σχετικές αναρτήσεις!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...