31 Ιουλ 2008

Ρόδες, ότι κυλάει δε σαπίζει...

Α ρε και να ερχόντανε οι Ρόδες, τo μοναδικό μή υποταγμένο στα media μουσικό σχήμα- αποψή μου - στο Αιτωλικό τι θα γινόντανε... Αλλά!

Αυτούς δεν τους ψάχνουμε και δε μας αφορούν - βεβαίως, συμβιβαζόμαστε απλά με το μεγάλο όνομα που παραπέμπει στο moto: "κόσμο να μαζεψει κι ας είναι για τα μπάζα", εκείνους τους παρηκμασμένους, επαναληπτόμενους και διανυκτερεύοντες πριν τη συναυλία τους στα Μεσολόγγια, τροβαδούρους των 8.000 χλδ. και μετέπειτα αγνοούμενων επισκεπτών, που ξαναπεριμένουν ένα Βασίλη, μιαν Ευριδίκη, μια Γλυκερία... για να ξανάρθουν εδώ, ένα όνομα τέλος πάντων της αθηναικής πίστας για να νοιώσουν - και οι ντόπιοι μαζί τους - πολιτιστικά up. Που είσαι ρεΈφη Θώδη; Γιατί το θέατρο, δεν είναι θέατρο αν δεν παίζει η Ματσούκα, και γιατί η "Λοκαντιέρα" του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου μας χαλάει που δεν έχει όνομα που πρωταγωνιστεί στα μεσημεριανά κουτσομπολιά και στις life style ανοησίες.

Αλλά τι να κάνουμε; Μόνοι μας καταφέραμε να ονομάζεται πλέον η δικιά μας ΑΓΙΑΓΑΘΗ πανηγύρι Σταμνάς, μόνοι μας καταφέραμε να διαφημίζει το Μεσολόγγι τη Φοινικιά ως δικό του αξιοθέατο, μόνοι μας απαξιώνουμε ότι απλόχερα μας χαρίζει το μοναδικό οικοσύστημα που μας περιβάλλει, εμείς οι ίδιοι τέλος απαξιώνουμε δημιουργικές προσπάθειες σ' αυτόν τον τόπο, τη στιγμή που τίποτε άλλο δεν κινείται, τίποτε δεν προτείνεται... συμμετοχή, συνεργασία, διάλογος, ενότητα για να στηρίξουμε εμάς που ζούμε και δημιουργούμε σ' αυτή την πόλη, που της χρωστάμε και δεν μας χρωστάει...Αμήν!

Ο άγνωστος Αη - Δημήτρης.





Λίγο έξω από το Αιτωλικό, στους πρόποδες του λόφου Κατσά, στη βορειοδυτική του πλευρά, μέσα σε άναρχη βλάστηση και αθέατο σε όσους δεν ξέρουν, βρίσκεται ένας άγνωστος και ιδιαίτερα ενδιαφέρων ναός, αριστουργηματικός στις λεπτομέρειές του: ένα ακόμη μη αξιοποιημένο μνημείο της περιοχής μας. Το βυζαντινό και μεταβυζαντινό παρελθόν της πόλης μας είναι δεδομένο - υφίσταται άλλωστε από τον 12αι ως οικισμός, όταν άλλες πόλεις που σήμερα έχουν ¨ξεφύγει" πολιτισμικά δημιουργήθηκαν προεπαναστατικά...
Το συγκεκριμένο εκκλησιαστικό οικοδόμημα μαρτυρεί την ύπαρξη μοναστηριού - ή έστω μεγάλου ναού - λόγω του μεγέθους του κτίσματος, με τα ιδιαίτερα διακοσμητικά στοιχεία και κυρίως της χαρακτηριστικής δόμησης της πλινθοπερίκλειστης τεχνικής που συναντάμε και στον πανέμορφο ναό της Παλαιοκατούνας
(Λεσίνι). Αυτό βέβαια που εντυπωσιάζει είναι η ύπαρξη μαρμάρινων και λίθινων δομικών στοιχείων που ίσως μεταφέρθηκαν αυτούσια από γειτονικούς αρχαίους οικισμούς όπως οι Οινιάδες.
Ήδη έχουμε ενημερώσει τον καθηγητή Αθανάσιο Παλιούρα - συγγραφέα του εξαιρετικού βιβλίου " Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Αιτωλοακαρνανία", για την ύπαρξη του συγκεκριμένου μνημείου, που δεν έχει συμπεριλάβει στην εξαιρετική και πλέον κλασική μελέτη του για τη βυζαντινή κληρονομιά του νομού μας και ελπίζουμε σε κάποια επόμενη έκδοση ή σε κάποια επιστημονική ανακοίνωση να προσφέρει κάποια περαιτέρω διαφωτιστικά στοιχεία για τον άγνωστο στην ιστορική του διαδρομή, Αη - Δημήτρη του Κατσά.


24 Ιουλ 2008

Μια επίσκεψη στο Βασίλη Παπασάικα.








Ο Βασίλης Πασάικας δημιουργεί στην επαρχία, στο Καινούργιο Τριχωνίδος όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε από γονείς αγρότες. Είμαι τυχερός που τον γνωρίζω σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη... Ο Βασίλης είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες στην Ελλάδα. Μαθητής του μεγάλου Χρήστου Καπράλου, -που κατάγονταν από το γειτονικό Παναιτώλιο - και απόφοιτος της Α.Σ.Κ.Τ., συνεχίζει την παράδοση. Δημιουργεί τα ιδιαίτερα εκφραστικά γλυπτά του, που: "νομίζεις ότι τα σώματα κάτω από τις λεπτές πτυχώσεις των ενδυμάτων δονίζονται σαν ζωντανά... Όμως ο σκοπός του είναι μέσα από την πραγματικότητα να εξάγει τον χαρακτήρα των ανθρώπων αυτών. Και για αυτό, τότε μόνο μοιάζουν με ζωντανούς...και τέλος αν κοιτάξουμε τα γλυπτά από κοντά βλέπουμε ότι είναι πλασμένα με αδρότητα, έτσι φτάνει να αποδώσει το ιδεατό", όπως γράφει για το έργο του ο Αλέκος Φασιανός. Ας παραθέσουμε και τα λόγια του Χάρη Καμπουρίδη: "Ο Παπασάικας είναι σεμνός καλλιτέχνης, δεν μιλάει πολύ για τη δουλειά του. Ωστόσο σ' ένα κατάλογο έγραψε και μερικά αποκαλυπτικά λόγια. Σημειώνει ότι τον συγκινούν οι άνθρωποι που ποζάρουν για να φωτογραφηθούν, η μελαγχολία που αποπνέουν ιδίως όταν παίρνουν πόζα για οικογενειακές φωτογραφίες. Αυτό είναι πράγματι το συναίσθημα που εκπέμπουν τα γλυπτά του, το ρεαλισμό της φυσικής μορφής των αναπαριστάμενων καταρχήν, αλλά και τη ψυχική τους καρτερία, την προσδοκία ότι ένα βλέμμα από το μέλλον θα καταλάβει τον κόσμο τους, το ψυχικό καθρεφτισμά τους προς το μέλλον, το μετασύστημα, τον Θεό. Τα πορτραίτα αυτού του γλύπτη έχουν πίστη, στη ζωή όπως τη βιώνουμε πραγματικά, αλλά και στα μετέπειτα."
Το έργο του Β. Παπασάικα, έχει παρουσιασθεί σε επτά ατομικές και και σε δέκα ομαδικές εκθέσεις. Είναι ο δημιουργός του ανδριάντα του Παύλου Μπακογιάννη στο Καρπενήσι, του Κατσαντώνη - επίσης στο Καρπενήσι, του τάφου του Μάνου Χατζιδάκη στην Παιανία, του τάφου του Γιάννη Ρίτσου στη Μονεμβασιά, του ανδριάντα του Χ. Τρικούπη στο Μεσολόγγι και στη Βουλή, την προτομή του Ραζηκότσικα στο Μεσολόγγι (αύλειος χώρος "Διεξόδου") και αρκετών γλυπτών που βρίσκονται σε πολλούς δημόσιους χώρους σε όλη την Ελλάδα.
Στην πρώτη φωτό, ο Β. Πασάικας - δεύτερος από αριστερά δίπλα στο Χρήστο Καπράλο, στις επόμενες, δύο δημιουργίες του και στην τελευταία ένα φωτοστιγμιότυπο από το εργαστήρι του.









21 Ιουλ 2008

Ένα Περιοδικό Λόγου και Τέχνης...

Κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του τριμηνιαίου Περιοδικού "ΔΙΕΞΟΔΟΣ" (18, Ιούνιος 2008) με ενδιαφέροντα άρθρα και καλύπτοντας το έργο που συντελείται στο χώρο του ΚΕΝΤΡΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ "ΔΙΕΞΟΔΟΣ", στο γειτονικό Μεσολόγγι.
Σε αυτό το τεύχος, ξεχωρίζει το άρθρο του Γιάννη Μπούλια: "Κωνσταντίνος Κτιστόπουλος: η μεγάλη αποκάλυψη". Το άρθρο αναφέρεται στο σπουδαίο έργο του προαναφερθέντος Αιτωλικιώτη επιστήμονα που υπέδειξε στον αρχαιολόγο Michael Ventris, και στο τέλος απέδειξε την ελληνικότητα της Γραμμικής Γραφής Β. Σημειώνει μεταξύ άλλων ο συγγραφέας: "Το Ελληνικό Κράτος άφησε τον Έλληνα σοφό όχι μόνο αγνοημένο και περιφρονημένο, αλλά και απροστάτευτον, αφου επί τόσες δεκαετίες επιτρέπει σε ξενομανείς καθηγητές ελληνικών πανεπιστημίων να υμνολογούν διάφορους αλλοδαπούς ερυνητές ενώ παράλληλα υποτιμούν έναν Κωνσταντίνο Κτιστόπουλο...Προτασή μας λοιπόν, να στηθεί μια προτομή του, σε περίοπτη θέση στην πόλη του Αιτωλικού σε ένδειξη της ελάχιστης δυνατής ευγνωμοσύνης μας..."
Στο Αιτωλικό σήμερα είναι στημένες δύο όλες κι όλες προτομές: του Άστιγγος και του Λιακατά - είναι τυχαίο που κανένας από αυτούς, δεν καταγόνταν από τη πόλη μας; Που είναι οι προτομές της Κατράκη, του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, του Δ. Μπραέσσα, των Δασκάλων της Σχολής Αιτωλικού; Ουδέν σχόλιον...
Περισσότερες λεπτομέρειες πάντως για τον Κ. Κτιστόπουλο: el.wikipedia.org στο λήμμα Κ. Κτιστόπουλος.

13 Ιουλ 2008

Θεατρική Ομάδα Πολιτιστικού Συλλόγου Αιτωλικού: οι ηθοποιοί.

Όρθιοι, από αριστερά: Δημήτρης Στογιάννης, Αντώνης Χαραλάμπους, Κώστας Καστανάς, Νίκος Μπότας, Χρήστος Τσίντζος.
Καθήμενοι: Πάνος Φλάκας, Πόλυ Σφυρή, Θάλεια Καμπίτση, Στεφανία Δράκου.

Θεατρική Ομάδα Πολιτιστικού Συλλόγου Αιτωλικού: Η πρώτη παράσταση!



























Σε ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό έργο, το "Βγαλ' τον Υπουργό απ' την πρίζα", η νεοσύστατη Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου της πόλης μας τα πήγε περίφημα. Μια πλήρης παρουσίαση σέ ότι αφορά τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία κλπ. μα πάνω απ' όλα η γλυκιά "αμήχανη" εκφραστικότητα του ερασιτέχνη ηθοποιού, άγγιξε το κοινό που γέμισε το θέατρο και επιδοκίμασε ηχηρά και με ευχαρίστηση αυτό που του προσφέρθηκε. Με αυτή την παράσταση δείξαμε ως πόλη, ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε στο χώρο του θεάτρου δικό μας έργο και με δικούς μας συντελεστές. Είναι καιρός πια να μειώσουμε την εισαγωγή πολιτιστικών προιόντων και να εξάγουμε αιτωλικιώτικη δημιουργία και πολιτισμό. Ήδη, ο "υπουργός" ζητήθηκε να εμφανιστεί στον Αγ.Ηλία, στη Σταμνά, στο Ευηνοχώρι, στην Κάτω Βασιλική και στο Μεσολόγγι. Το σημαντικότερο είναι η ύπαρξη πλέον στην πόλη μας μιας μόνιμης θεατρικής ομάδας, με στόχους, εκφρασμένες δράσεις και προοπτική για το μέλλον. Ανοιχτή σε όλους όσους έλκονται από τη θεατρική τέχνη και θέλουν να προσφέρουν, ώστε να γίνει το Αιτωλικό πρώτη πόλη στον πολιτισμό και στην ποιότητα ζωής. Δύο δικές μας θεατρικές παραστάσεις άλλωστε, μέσα σε ένα μήνα, μακριά από τον πολύβουο "πολιτιστικό Αύγουστο", σε μια μικρή πληθυσμιακά πόλη, αποδεικνύει πόσο μεγάλη ποιοτικά μπορούμε να γίνουμε, κι αυτό δεν είναι και λίγο πράγμα...



























11 Ιουλ 2008

"Βγάλε τον υπουργό απ' την πρίζα", Θεατρική Ομάδα Πολιτιστικού Αιτωλικού.

Ανεβαίνει αύριο στις 9.00μ.μ., στο ανοιχτό θέατρο, το έργο του Έρικ Άιντλ (μέλος της ομάδας των Monty Pythons), διασκευασμένο από τους Ρέππα-Παπαθανασίου, το έργο:"Βγάλ' τον Υπουργό απ' την πρίζα", από τη θεατρική ομάδα του Π.Σ. Αιτωλικού. Το συγκεριμένο έργο - που τα δικαιώματα του παραχωρήθηκαν ευγενικά από τον Θανάση Ρέππα - παίχτηκε για τρία χρόνια στο θέατρο "ΑΠΟΘΗΚΗ", με τεράστια επιτυχία. Η εύστοχη αυτή πολιτική σάτιρα, είχε σκοπό να καυτηριάσει το εγγλέζικο πολιτικό σύστημα και τους άγγλους πολιτικούς. Είναι όμως πάντα επίκαιρη γιατί τελικά κατάφερε να απεικονίσει όλους τους πολιτικούς, ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο.
Η δημιουργία μιας Θεατρικής Ομάδας στην πόλη μας και μάλιστα με μόνιμο χαρακτήρα είναι ευχάριστο γεγονός και έρχεται σε αντίθεση με τη μονοτονία που χαρακτηρίζει την πλειονότητα των πολιτιστικών προιόντων σήμερα.
Καλή επιτυχία λοιπόν σε όλους όσους συνεργάστηκαν - μέσα στον καύσωνα των ημερών - γιά ένα όμορφο αποτέλεσμα.
Η παράσταση, τελεί υπό την αιγίδα της Ν.Ε.Λ.Ε. Αιτωλ/νίας, ενώ χορηγοί επικοινωνίας είναι ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Μεσολογγίου και ο Αχελώος TV.

2 Ιουλ 2008

Λίμνοθαλασσο - γεωγραφία...


Στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας "Τα Νέα του Αιτωλικού"(Μάιος 2008), δημοσιεύεται ένα δελτίο τύπου της Νομαρχίας Αιτ/νιας, προς την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, σχετικά με το πρόβλημα των γεφυριών και το ζήτημα της αποκαταστασής τους. Εκεί λοιπόν έκπληκτοι, διαβάζουμε τα εξής: "Αποτίμηση στατικής επάρκειας ανατολικών και δυτικών γεφυριών νησίδας Αιτωλικού και πρόταση έργων, για την ασφαλή εξυπηρέτηση σύγχρονων διαμετακομιστικών αναγκών με εξασφάλιση της απρόσκοπτης κυκλοφορίας των υδάτων της κεντρικής λιμνοθάλασσας, προς λιμνοθάλασσα Σταμνάς".(Η υπογράμμιση δική μου).
Το επίσημο αυτό έγγραφο, βαφτίζει τη δική μας λιμνοθάλασσα - το "κανάλι"- σε λιμνοθάλασσα Σταμνάς! Ηδη ο Φορέας Διαχείρησης Λιμνοθ. Αιτωλικού - Μεσολογγίου, αν και εδρεύει στο Αιτωλικό, απαξιεί να αναφέρει τη λέξη "Αιτωλικού" ως γεωγραφικό προσδιορισμό της λιμνοθάλασσας, που έτσι γίνεται μιαν απέραντη λίμνη του Μεσολογγίου και προσφάτως - με το παραπάνω έγγραφο - αποκτά και η Σταμνά το "μερίδιό" της.(Σε μας στο τέλος θα μείνει ο Αράκυνθος: "Αράκυνθος Αιτωλικού"). Κάποτε, στην άκρη του καναλιού, κάτω απ' την Αγιαγάθη, το μέρος λέγονταν Αλμυρός. Αυτό, σε ανύποπτο χρόνο έγινε "Μπάνια Σταμνάς". Κανείς δεν αντέδρασε, οι πινακίδες άλλαξαν κι όλα ωραία και καλά.
Λοιπόν, για να μη τα ξαναλέμε: το Αιτωλικό περιβάλλεται από τη λιμνοθαλασσά του, που χωρίζεται στη Νότια, με την ονομασία Νήδοβα (ή Νίδοβα, κατ' άλλους) και στη Βόρεια, με την ονομασία Κανάλι. Το Αιτωλικό υφίσταται από τον 12ο αι., και μαζί με αυτό και η λίμνη του. Και επειδή νοιώθω σα να υπερασπίζομαι κάτι αυτονόητο όπως π.χ. η Μακεδονία είναι ελληνική, ο έχων ώτα ακουέτω... κάπως έτσι ξεκίνησε κι αυτό το θέμα, με "αστειότητες".

1 Ιουλ 2008

Αιτωλικό: έγχρωμη πόλη.





Τα τρία βασικά χρώματα, το κόκκινο, το κίτρινο και το μπλε, συναντούσε κανείς - και συναντάει σε πείσμα των καιρών - στις βόλτες του στα στενά της πόλης. Χρώματα φτιαγμένα από σκόνες (ώχρα, λουλάκι και βενετσιάνικη ώχρα), ανακατεμένα με κατάλευκο ασβέστη και νερό, έκαναν τις νοικοκυρές - εν αγνοία τους ίσως - να τολμούν χρωματικούς συνδυασμούς σαν εξπρεσιονιστικές εκρήξεις. Το Αιτωλικό κρατάει ακόμα μια χρωματική υπενθύμιση της καλαισθησίας μιας εποχής, που στις μέρες μας γίνεται όλο και πιο γκρίζα, όλο πιο "μονοχρωματική" και ψυχρή. Στο Αιτωλικό, οι γειτονιές συνεχίζουν να χαμογελούν τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού, και λένε όχι στην έγχρωμη tv, γιατί δε θέλουν ασπρόμαυρη ζωή...

Θεατρική ομάδα Λυκείου Αιτωλικού: "Λυσιστράτη"

Με μιά εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση στο ενεργητικό της ("Βάτραχοι" του Αριστοφάνη), η θεατρική ομάδα του Λυκείου μας ξαναπροσπαθεί θεατρικά, ανεβάζοντας τη "Λυσιστράτη". Οι πολλές δυσκολίες που εμφανίστηκαν αλλά ξεπεράστηκαν με την υποστήριξη των συμπολιτών μας, πείσμωσαν τα παιδιά που υπόσχονται την Παρασκευή, 4 Ιουλίου στις 9.00μμ, να μας καταπλήξουν. Συγχαρητήρια στην καθηγήτριά τους Μ. Τσιρογιάννη, στο Χ. Λάτσινο και σε όλους όσους βοήθησαν ηθικά και οικονομικά στην ολοκλήρωση της θεατρικής προετοιμασίας. Το αποτέλεσμα ανήκει στα παιδιά, την κινητήριο δημιουργική δύναμη της πόλη μας. Να είμαστε εκεί, να μας ευχαριστήσουν και να τα ευχαριστήσουμε με την παρουσία μας!

Σχετικές αναρτήσεις!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...