31 Ιουλ 2010

Ενθουσίασε ξανά χθές η Θεατρική Ομάδα του Π.Σ. Αιτωλικού, σ' ένα κατάμεστο θέατρο με υπέροχο κοινό. Σήμερα η πρεμιέρα της Κινηματογραφικής Λέσχης.

Με την πολυβραβευμένη ταινία "BUZZ" του Σπύρου Ταραβήρα ξεκινάει σήμερα στις 9.00μ.μ. στον όμορφο αύλειο χώρο του Α' Δημοτικού Σχολείου, η δράση της Κινηματογραφικής Λέσχης του Π. Σ. Αιτωλικού.

Παρών θα είναι ο σκηνοθέτης της ταινίας ο οποίος θα μιλήσει και θα διαλεχθεί με τους θεατές.



BUZZ
του Σπύρου Ταραβήρα


Υπόθεση: Ο Mπαζ γεννήθηκε το 1908 στην Σαμψούντα και πέθανε πρόσφατα ( 01.01.2007) στο Λος 'Αντζελες, σε ηλικία 98 ετών. Οι γονείς του μετανάστευσαν το 1910 στην Καλιφόρνια. Οι λαχαναγορές της Καλιφόρνιας και τα ταξίδια του με τα φορτηγά στα νιάτα του αποτέλεσαν το αρχικό υλικό των μυθιστορημάτων του και αργότερα των σεναρίων του. Ήταν από το 1940 σεναριογράφος στο Χόλιγουντ.
Ο σκηνοθέτης Φρανσουά Τρυφώ τον χαρακτήρισε ως τον πρώτο σεναριογράφο ταινιών νουάρ.
Ο Μπαζ λίγο πριν πεθάνει σε αυτό το κύκνειο άσμα του, αποδεικνύει με την συγκλονιστική παρουσία του σε αυτή την ταινία, ότι είναι ένας χαρισματικός αφηγητής, περιγράφει με απαράμιλλο τρόπο τις διαφωνίες του, θυμώνει, ειρωνεύεται τους παραγωγούς των στούντιο, αναφέρεται στις συνεργασίες του με σκηνοθέτες, στις φιλίες του, όπως με τον νομπελίστα Ουίλιαμ Φώκνερ ή τους ηθοποιούς Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, Μέριλιν Μονρόε και Ρόμπερτ Μίτσαμ.



Οι φιλελεύθερες απόψεις και φιλίες του με σεναριογράφους, τους "10 του Χόλυγουντ", που απάρτιζαν την "Μαύρη Λίστα" και φυλακίστηκαν, έγιναν η αιτία να πέσει σε δυσμένεια στο Χόλιγουντ την εποχή του Μακαρθισμού.



Μία διεθνής συμπαραγωγή και προϊόν έρευνας 5 ετών σε αρχεία όλης της Αμερικής και στα άδυτα του Χόλιγουντ, όπου καταγράφεται η συμβολή ενός - κατ’ αυτόν - κοινού θνητού στην παραγωγή ονείρων της βιομηχανίας του Χόλυγουντ, ο οποίος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους αστέρες της εποχής, παραμένοντας πάντα ασυμβίβαστος. Η ταινία μας ταξιδεύει σε μέρη, όπου έζησε και έδρασε ο 'Αλμπερτ Ισαάκ Μπεζερίδης ή "Μπαζ". Από την Σαμψούντα του Εύξεινου Πόντου, στο Λος 'Αντζελες, στα στούντιο του Χόλιγουντ, στο Σαν Φρανσίσκο, στις λαχαναγορές της Καλιφόρνιας και μας αποκαλύπτει το σκληρό σύστημα παραγωγής ταινιών στο Χόλιγουντ στις δεκαετίες του 1940, 1950, 1960. Για τον Μπαζ μιλούν, μεταξύ άλλων, ο σκηνοθέτης Ζυλ Ντασσέν, ηθοποιοί που δούλεψαν σε ταινίες, στις οποίες έγραψε τα σενάρια, και η 94χρονη φίλη του και "κυρία" του Χόλιγουντ Γκλόρια Στούαρτ, την οποία είδαμε στον "ΤΙΤΑΝΙΚΟ" του Τζέιμς Κάμερον το 1997. Ο Μπαζ έγραψε μεταξύ άλλων τα σενάρια για την ταινία "'Ανθρωποι του Αίματος" (1949), τελευταία ταινία του Ντασσέν, πριν αναγκαστεί ο τελευταίος να εγκαταλείψει την Αμερική λόγω της Μαύρης Λίστας του Μακάρθι, για το "Επικίνδυνο Μονοπάτι" (1951), του Νίκολας Ρέι και το κλασικό νουάρ "Φίλησέ με θανάσιμα" (1955), του Ρόμπερτ Ώλντριτζ. "Καλύτερη Tαινία της Xρονιάς" - Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, "Καλύτερο Ντοκιμαντέρ" - Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Υπουργείου Πολιτισμού, Επίσημη Συμμετοχή Διεθνές Φεστιβάλ Σικάγο, Επίσημη Συμμετοχή Διεθνές Φεστιβάλ Παλμ Σπρινγκς.

Σκηνοθεσία: Σπύρος Ν. Ταραβήρας
Παραγωγή: Σπύρος Ν. Ταραβήρας, Συμπαραγωγή: ΕΚΚ, ΕΡΤ ΑΕ., NPS
Δ/νση Φωτογραφίας: Γιώργος Γιαννέλης
Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Μουσική: Νίκος Πλατύραχος
Ήχος: Σπύρος Δρόσος
Σπέσιαλ Εφέ: Αλέξιος Α. Πάνου, Νάσος Βακάλης
Αφήγηση: Γρηγόρης Πατρικαρέας
Διάρκεια: 120'
ΔΙανομή: ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ


Περισσότερα για τις δύο εκδηλώσεις καθώς και φωτογραφικό υλικό σύντομα - σε επόμενες αναρτήσεις.

25 Ιουλ 2010

Θεατρική Ομάδα Π.Σ. Αιτωλικού: " O Aμλετ στ' αλήθεια λεγόνταν Άμστελ"


Πέρυσι οι δύο παραστάσεις της Θεατρικής Ομάδας του Π.Σ. Αιτωλικού στην πόλη μας "χάλασαν κόσμο". Η παρουσία της θεατρικής Ομάδας άλλωστε, σ' ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή και απέσπασε τα καλύτερα σχόλια. Φέτος προσπαθεί πάλι, να παρουσιάσει με άμεσο και απλό τρόπο τους κόπους αρκετών μηνών, με μια ιδιαίτερη παράσταση.



(Από το Δελτίο Τύπου του Π.Σ. Αιτωλικού)

Είναι προφανές ότι υπάρχει μια τεράστια παγκόσμια παρεξήγηση, σχετικά με το όνομα του τραγικού πρωταγωνιστή του William Shakespeare.
Είναι επίσης ακόμα πιο προφανές, ότι όλα αυτά τα χρόνια, η ανθρωπότητα ζει σε μια πλάνη, που αφορά το πόσο τραγικός και πόσο τελικά ευφυής ήταν αυτός ο κύριος Άμστελ.


Γιατί ονομάστηκε έτσι;


Μάθετε την απάντηση ακούγοντας το spot στο ραδιοφωνικό σταθμό Ι.Π. Μεσολογγίου.

Τι σημαίνει τελικά Άμλετ και ποιός ήταν στη πραγματικότητα;
Αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα;
Ήταν άραγε τόσο τραγικός, όσο θέλησε να μας το παρουσιάσει αυτός ο κύριος Shakespeare, ή είμαστε θύματα μιας καλοστημένης παγίδας;

Τα αμείλικτα αυτά ερωτήματα της παγκόσμιας αθρωποκοινότητας που χρόνια τώρα την ταλανίζουν σχετικά με τον Άμλετ – Άμστελ, θα απαντηθούν με την δέουσα σοβαρότητα, στην θεατρική παράσταση,
"ο Άμλετ στ΄ αλήθεια, λεγόταν Άμστελ"
Παρασκευή 30 Ιουλίου στις 9.00 και κάτι στο ανοιχτό Θέατρο Αιτωλικού

Θέατρο, Κινηματογράφος, Χορός, Τραγούδι: Ο Π.Σ. Αιτωλικού ανακοίνωσε το πρόγραμα Ιουλίου-Αυγούστου 2010


Ιούλιος
30 Παρασκευή: Θεατρική παράσταση
η θεατρική ομάδα του Συλλόγου κάνει πρεμιέρα του έργου
«ο Άμλετ στ΄αλήθεια, λεγόταν ... Άμστελ»
ώρα 9.30 ανοιχτό θέατρο Αιτωλικού

31 Σάββατο: Κινηματογραφική λέσχη
προβολή της βραβευμένης βιογραφικής ταινίας “Buzz” του Σπύρου Ταραβήρα
ώρα 9.00 1ο Δημοτικό σχολείο Αιτωλικού
(θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη)

Αύγουστος
11 Τετάρτη: «ερωτόλογα της θάλασσας»
μια μελωδική βραδιά με τραγούδια της θάλασσας, από την Χορωδία του Συλλόγου.
ώρα 9.00 ανοιχτό θέατρο Αιτωλικού
Τους συνοδεύουν ζωντανά: ο Μάριος Σαρακατσιάνος, λαούτο και ο Βασίλης Αθανασιάς, βιολί.
16 Δευτέρα: Θεατρική παράσταση.
Δεύτερη παράσταση του έργου
«ο Άμλετ στ΄αλήθεια, λεγόταν... Άμστελ»
από τη θεατρική ομάδα του Συλλόγου.

ο Σύλλογος των εν Αθήναις Αιτωλικιωτών “ο Λιακατάς” και ο Σύλλογός μας, θα τιμήσει πριν την παράσταση τον συμπατριώτη μας ηθοποιό, Γιάννη Βογιατζή

ώρα 9.00 ανοιχτό θέατρο Αιτωλικού
19 Πέμπτη: βραδιά χορού και μουσικής
«στιγμές από τη ζωή στα ορεινά και τα παραραθαλάσσια μέρη της χώρας μας»
από το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου
με την παραδοσιακή ορχήστρα του Ηλία Πλαστήρα
τραγουδάει η Σουζάνα Τρυφιάτη
συμμετέχουν τα χορευτικά:
του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου Άρτας «ο Σκου-φάς» & του
Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδαυγής Άρτας
ώρα 9.00 ανοιχτό θέατρο Αιτωλικού
25 Τετάρτη: “έχει πανσέληνο απόψε κι ειν΄ωραία”
ώρα 9.00 παραλία “Άγαλμα” στο Αιτωλικό



27 Παρασκευή: Θεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα
του Συλλόγου Αισχύλου Χοηφόρες
ώρα 8.30 ανοιχτό θέατρο Αιτωλικού

Κινηματογραφική Λέσχη Αιτωλικού "Buzz", του Σπύρου Ταραβήρα.

(φωτ. από την ιστοσελίδα του "Βήματος" -
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=4&artId=178696&dt=21/03/2007 )
Αρθρο του Ι. Ζουμπουλάκη από το "Βήμα" (21 Μαρτίου 2007)
Ο πρώτος νουάρ σεναριογράφος του Χόλιγουντ ήταν Ελληνας
Ντοκυμαντέρ για τον Μπεζερίδη ή Βuzz που μεσουράνησε το διάστημα 1940-55 και κατέληξε να πεθάνει στην ψάθα.



Κ ανείς δεν ξέρει το όνομά του. Και όμως, ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός Αλμπερτ Ισαάκ Μπεζερίδης, ή Βuzz όπως ήταν το παρατσούκλι του, ο οποίος πέθανε την εφετινή Πρωτοχρονιά σε ηλικία 95 ετών, υπήρξε σημαντικός εργάτης του αμερικανικού κινηματογράφου. Σε μια εποχή που οι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ ήταν απλοί υπάλληλοι των στούντιο χωρίς κανένα πνευματικό δικαίωμα στη δουλειά τους, ο Βuzz σνομπάροντας το χρήμα έγραφε για να γράφει, όπως αναφέρει ο ίδιος στο ντοκυμαντέρ «Βuzz» που γύρισε για αυτόν ο Σπύρος Ταραβήρας. Οπως μας είπε χθες, ο Ταραβήρας έμαθε τυχαία για τον Μπεζερίδη διαβάζοντας στο «Βήμα της Κυριακής» μια κριτική που αφορούσε το νουάρ μυθιστόρημά του «Η αγορά των κλεφτών», που γυρίστηκε στον κινηματογράφο το 1949 από τον Ζυλ Ντασσέν ως «Ανθρωποι του αίματος». «Ετοιμαζόμουν να κάνω ένα ντοκυμαντέρ για το ίδιο το σινεμά και ο Μπεζερίδης ήταν μια καλή αφορμή». Οταν όμως συναντήθηκαν το 1999, ο Ταραβήρας είδε ότι η μνήμη του σεναριογράφου είχε αρχίσει να φθίνει. « Δεν θυμόταν καλά καλά τον Ελία Καζάν. Ευτυχώς,προλάβαμε και καταγράψαμε ό,τι θυμόταν...».

Με τη μαρτυρία του ο Μπεζερίδης συγχρόνως «φωτογραφίζει» μια ολόκληρη εποχή. Με απαράμιλλο τρόπο περιγράφει τις διαφωνίες, τους καβγάδες, αλλά και τις φιλίες του με σημαντικούς συγγραφείς, σεναριογράφους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς του Χόλιγουντ, όπως ο Γουίλιαμ Φόκνερ, ο Μπόγκαρτ, η Μέριλιν Μονρόε, ο Ρόμπερτ Μίτσαμ και φυσικά ο Ντασσέν ο οποίος μιλά στον φακό του Ταραβήρα, όπως και η ηθοποιός Γκλόρια Στιούαρτ, δύο από τους ελάχιστους επιζήσαντες της εποχής του Βuzz (ο Ταραβήρας προσπάθησε να μιλήσει και με τη Βαλεντίνα Κορτέζε που είχε παίξει στους «Ανθρώπους του αίματος», αλλά δυστυχώς ήταν αδύνατον γιατί η προχωρημένη ηλικία της δεν της επέτρεψε να εμφανιστεί στο «Βuzz»).

Η δεκαπενταετία 1940-1955 ήταν η πιο δημιουργική περίοδος του Μπεζερίδη: «Η φόνισσα» με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, «Θύελλα στην έρημο» με τον Μπαρτ Λάνκαστερ, «Σιρόκο» επίσης με τον Μπόγκαρτ, «Επικίνδυνο μονοπάτι» του Νίκολας Ρέι και φυσικά το κλασικό «Φίλησέ με θανάσιμα» του Ρόμπερτ Ολντριτς είναι ορισμένα από τα φιλμ νουάρ τα οποία φέρουν την υπογραφή του. Ο Φρανσουά Τρυφό τον είχε αποκαλέσει «πρώτο νουάρ σεναριογράφο».

Η εξασθενημένη μνήμη του Βuzz δεν ήταν το μόνο εμπόδιο που βρήκε μπροστά του ο έλληνας σκηνοθέτης. Οταν μαζί με τον Χρήστο Δήμα και τον Νίκο Πανουτσόπουλο πρότεινε στον Μπεζερίδη την ιδέα του ντοκυμαντέρ, εισέπραξε καχυποψία και δυσπιστία. « Είχε “καεί η γούνα του” και δικαιολογημένα φοβόταν » είπε ο Ταραβήρας. Οι φιλελεύθερες απόψεις του Μπεζερίδη, αλλά και οι σχέσεις που διατηρούσε με σεναριογράφους που συμπεριλαμβάνονταν στη Μαύρη Λίστα έγιναν αιτία να πέσει σε δυσμένεια στο Χόλιγουντ στα δύσκολα χρόνια του Μακαρθισμού.

Το χειρότερο από όλα όμως ήταν η κακή διαχείριση της ίδιας της δουλειάς του. Οταν έγραψε τον «πιλότο» της τηλεοπτικής σειράς «Τhe big valley» στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, ο Μπεζερίδης πούλησε τη δουλειά του στο τηλεοπτικό δίκτυο αντί ενός μηδαμινού ποσού. Η σειρά έγινε κολοσσιαία επιτυχία την οποία δεν γεύτηκε ποτέ. « Το μόνο που κατάφερε ήταν να εξασφαλίσει μια μικρή σύνταξη με την οποία ως το τέλος φυτοζωούσε » είπε ο Ταραβήρας. «Ο Βuzz,πολύ απλά,ήταν εξαιρετικά άτυχος στις συμφωνίες ».

Ισως επειδή έγραφε για το γράψιμο.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=4&artId=178696&dt=21/03/2007#ixzz0uhrSMm39

H πρώτη Κινηματογραφική Λέσχη στην Πόλη του Αιτωλικού. Πρεμιέρα με την πολυβραβευμένη ταινία "BUZZ"

(Από το Δελτίο Τύπου του Π.Σ. Αιτωλικού)
Μια μεγάλη επιθυμία μας, μετά από πολλές προσπάθειες, επιτέλους πραγματοποιήθηκε
Με την οικονομική στήριξη του Ζαφείρη Τρικαλινού (Αυγοτάραχο Τρικαλινός Ε.Ε.) αγοράστηκε ο εξοπλισμός και σε λίγες ημέρες θα είμαστε έτοιμοι για την πρώτη μας κινηματογραφική προβολή.
Οι προβολές θα γίνονται με ψηφιακό projector, πολύ υψηλής ανάλυσης, κάτι που θα μας προσφέρει ιδιαίτερα υψηλή ποιότητα προβολής και ήχου.
Το πρώτο Δ.Σ. της Κινηματογραφικής μας Λέσχης αποτελείται από τους: Νίκο Ευαγγελινό, Μιχάλη Κότσαρη, Γρηγόρη Κότσαρη, Αντώνη Χαραλάμπους, Πολυτίμη Καραγάκια, Δημήτρη Στογιάννη και ο Σύλλογος μας θα εκπροσωπείται από το μέλος του Δ.Σ. Νίκο Μωρίκη.
Εξαιτίας του ότι δεν έχουν γίνει ακόμα οι αρχαιρεσίες του νέου Δ.Σ. δεν αναφέρεται ο πρόεδρος , αντιπρόεδρος κλπ. Η κατανομή αξιωμάτων έχει προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο, οπότε θα εκδοθεί νέο σχετικό Δελτίο τύπου για την ενημέρωσή σας.
Η πρώτη μας προβολή όμως, βρίσκεται προ των πυλών.
Πρόκειται για την βραβευμένη βιογραφική ταινία Buzz του Σπύρου Ταραβήρα.
Η προβολή θα γίνει το Σάββατο 31 Ιουλίου, στις 9.30μμ, στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αιτωλικού,
του οποίου η αυλή διαμορφώθηκε κατάλληλα, ώστε να θυμίζει ένα από τα παλιά θερινά σινεμά που τόσο μας έχουν λείψει.
Αυτή την πρώτη μας προβολή θα τιμήσει με την παρουσία του και ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας, Σπύρος Ταραβήρας, που μετά το τέλος της ταινίας θα είναι διαθέσιμος για σχετική με την ταινία, αλλά και περί κινηματογράφου συζήτηση.

Σημ: η ταινία είναι ξενόγλωσση με Ελληνικούς υπότιτλους
ΜΠΑΖ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ για την ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
στο 1o. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ,
31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010, 21:00 ΤΟ ΒΡΑΔΥ
Αγαπητοί Φίλοι και Φίλες,
Σας πληροφορούμε, ότι η ταινία
«ΜΠΑΖ – Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΝΟΥΑΡ, ΑΛΜΠΕΡΤ ΙΣΑΑΚ ΜΠΕΖΕΡΙΔΗΣ»,
(Σεναριογράφος στο Χόλλυγουντ, καταγόμενος από την Σαμψούντα του Εύξεινου Πόντου, 1908-2007)
ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ 120 λεπτών, 16:9, έγχρωμη, Στέρεο
Σε Γλώσσα ΑΓΓΛΙΚΗ, για να την παρακολουθήσουν και αλλοδαποί /αγγλόφωνοι θεατές
ΚΑΙ με ελληνικούς Υπότιτλους και ΑΦΗΓΗΣΗ,
ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ το ΣΑΒΒΑΤΟ, 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010, 21:00,
ΣΤΟ 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ.
Επισυνάπτεται ένα Δελτίου Τύπου για την ταινία.

Με εκτίμηση,
Σπύρος Ν. Ταραβήρας

Περισσότερα για την τανία, κριτικές και δημοσιεύσεις:

http://www.naftemporiki.gr/t+z/story.asp?id=1223872

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11369&subid=2&pubid=11755040

15 Ιουλ 2010

Όψεις μιας πόλης, τα έγχρωμα σπίτια της...ΙΙΙ

Αυτό το "έγχρωμο" σπίτι βρισκόνταν στα "Πενταρνιώτικα" - σε μια από τις παλιότερες γειτονιές του Αιτωλικού - πάνω στο δρόμο που έφερνε από τον Αη-Δημήτρη στο κανάλι. Λέμε βρισκόνταν, αφού οι χρωματιστοί σοφάδες του έγιναν μπάζα - κατεδαφίστηκε πρόσφατα.
Αποτελούσε ένα ιδιαίτερο δείγμα συνδυασμού επτανησιακής και ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής, αυτό που αποκαλούμε λαική αιτωλικιώτικη αρχιτεκτονική. Με περίκλειστη αυλή, ξύλινο μπαλκόνι και κατώγι, με τα υπέροχα χρώματα στο επίχρισμα των τοίχων, ξεχώριζε για την ιδιαιτερότητά του.
Λίγα ακόμη κτίρια με μοναδικά χαρακτηριστικά απομένουν στο Αιτωλικό. Τα πιο πολλά ευτυχώς έχουν αναπαλαιωθεί και γλύτωσαν την καταστροφή, κάποια άλλα όχι. Τα σπίτια μιας πόλης είναι φορτωμένα με τις μνήμες της. Κάθε γωνιά της μας θυμίζει κάτι από τα περασμένα. Δέν είναι βέβαια σωστό να προσδοκούμε ότι το παρελθόν θα μας κατευθύνει πάντα και ότι είναι αλάνθαστο. Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στο παρόν, σε αυτό δηλαδή που από εμάς τους ίδιους θα γίνει σε λίγο μέλλον.
Πόσο δίκιο έχει ο Μπόρχες όταν γράφει: "το παρόν δεν ακινητοποιείται. Ένα καθαρό παρόν είναι αδιανόητο: θα 'ταν ανύπαρκτο. Το παρόν περιλαμβάνει πάντα ένα μέρος του παρελθόντος και ένα μέρος του μέλλοντος".

(φωτ. "ergogallery 98" - 2009)

8 Ιουλ 2010

'Οψεις μιας πόλης, στα "Ρεμπάκια" του 1956.

Τα Ρεμπάκια ήταν κάποτε η αγαπημένη παραλία του Αιτωλικού. Οι μεγάλες γαίτες που είχαν προσαρμόσει πάνινες τέντες - πράσινες, λευκές και μπλε - για να προφυλάσσουν τον κόσμο από τον καυτό ήλιο, πηγαινοέρχονταν όλη μέρα από το Αιτωλικό στα Ρεμπάκια και αντίστροφα, μεταφέροντας κόσμο - κυρίως τα γυναικόπαιδα - για το μπάνιο τους. Αλλά κι άλλοι πολλοί, με τις γαίτες τους ή το ποδήλατό τους "από γύρω", απ' τα γεφύρια, έφταναν στα ρηχά νερά της παραλίας με την ψιλή άμμο τα γκριζοπράσινα αρμυρίκια και τις βουρλιές για να ξεκουραστούν στο δροσερό τσαρδάκι, καλλυμένο με τα φύλλα του φυτού "ριμπάκου". Καθημερινά δρομολόγια με γεμάτα λεωφορεία - κυρίως από το Αγρίνιο - κατέβαζαν κόσμο στην περιοχή.
Μετά ήρθαν τα γλυκά νερά της Λυσιμαχίας κι έδιωξαν την αρμύρα και χάλασαν τη λιμνοθάλασσα.
Σήμερα οι Αιτωλικιώτες διανύουν αρκετά χιλιόμετρα για ν' "αντικρύσουν" παραλίες: Λούρος, Τουρλίδα, Κρυονέρι. Μερικοί προτιμούν ακόμα τις μικρές "παραλίες" του Αιτωλικού: στο Κανάλι, στο Αγάλμα, στην Αστροβίτσα, στον Αλμυρό. Καμία από αυτές δεν είναι οργανωμένη αλλά τελικά είναι όμορφο κολυμπώντας στη λιμνοθάλασσα να αντικρύζεις - όπως τότε από τα Ρεμπάκια - την πόλη που γεννήθηκες, μεγάλωσες και κατοικείς.

"...Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα
κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο
με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη
στην ειρήνη του κόλπου των νερών έχει ο Θεός... "

Οδ. Ελύτης, "Η ηλικία της γλαυκής θύμησης" (Προσανατολισμοί)

Σχετικές αναρτήσεις!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...