28 Μαΐ 2008

Φωτογραφία ή κυβιστικός πίνακας;

Ο Δημήτρης, "ζωγραφίζει" με τα μάτια του. Εκπληκτικές φωτογραφίες και ιδιαίτερες "εικαστικές" επεμβάσεις για το τελικό "ψαγμένο" αποτέλεσμα: aipnyxgr.blogspot.com

Aη Νικόλας Κρεμαστός - "ξεκρέμαστος"












Μετά από μια κοπιαστική διαδρομή πάνω από το Κεφαλόβρυσο, σε δύσβατο και απόκρημνο μονοπάτι υπάρχει ακόμη αλώβητο από τον χρόνο αλλά πληγωμένο από τη δική μας αδιαφορία το μοναστήρι του αγ. Νικολάου του Σπηλαιώτου-Κρεμαστού. Εδώ, αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν για το επιβλητικό, άγριο και ατμοσφαιρικό τοπίο του χώρου, που εντάσσεται το ασκητήριο το οποίο περιλαμβάνει εκτός από το ναό στο εσωτερικό του σπηλαίου, το μικρό σπήλαιο, τα ερειπωμένα κελιά με την καμαροσκέπαστη δεξαμενή και το μικρό ησυχαστήριο με τη λιθόκτιστη πρόσοψη. Περισσότερα στο site Etoliko. gr, για την προσπάθεια όλων μας να αναδείξουμε το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο της περιοχής μας που παραμένει αφημένο στην τύχη του και απαξιωμένο από την επιστημονική κοινότητα που αλλού-και μπράβο της- επιδεικνύει έργο (αγ. Τριάδα Μαύρικα Αγρινίου, Αγ. Νικόλαος Βαράσοβας, αγ. Στέφανος Ρίβιου, Παλαιοχριστιανική Βασιλική στην Κάτω Βασιλική).



26 Μαΐ 2008

Η καμινάδα του Αιτωλικού...

Όταν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν αλλάζοντας τους χρήση, τα βιομηχανικά συγκροτήματα των αρχών του 20 αι. που συνδέθηκαν θετικά ή αρνητικά έστω, με τον κοινωνικό ιστό της πόλης τους, εμείς ξεκινήσαμε την κατεδάφιση του "Αστιγγα" αρχίζοντας από το βασικότερο αναγνωριστικό του στοιχείο: την καμινάδα...Στην Αθήνα, στη Πάτρα, στο Βόλο, στη Θεσαλονίκη, στο Ηράκλειο κ.α., φαίνεται πως κάτι νέο που λέγεται "βιομηχανική αρχαιολογία" βρήκε αντικείμενο, ενώ εμείς, που έχουμε πολλά μνημεία να διασώσουμε είπαμε να αρχίσουμε να τα λιγοστεύουμε (καμπαναριό Ταξιαρχών, γεφύρια κ.τ.λ.). Ποιός κάθεται τώρα ν' ασχοληθεί με συντηρήσεις, αναδείξεις και τα τοιαύτα;

24 Μαΐ 2008

Ο κεντρικός μας δρόμος...το ασχημόπαπο που θέλει μα δεν τ' αφήνουμε να γίνει κύκνος.


Στον κεντρικό μας, κάποια κτίρια αλλάζουν χρήση και όψη προς το καλύτερο...


Στον κεντρικό μας δρόμο και οι "κεντρικές" μας παρελάσεις...


Στον κεντρικό μας δρόμο γίνονται οι λιτανείες...


Στον κεντρικό μας δρόμο συνεχίζουν να υπάρχουν τρίκυκλα... κόντρα στα hi tech κυλιόμενα ηχορυπαντήρια.


22 Μαΐ 2008

Έξω απ' τα νερά της...


Ρίχνοντας μια ματιά στο miazoigelio.blogspot.com, έπεσα πάνω σε μιαν "εξωτική" γαίτα που σαν ετούτη ήταν "έξω απ' τα νερά" της, παρατημένη στον χρόνο, παρατημένη στις μνήμες της, παροπλισμένη...Ένα πλεούμενο μοναδικό και ταυτισμένο με την πόλη μας -τουλάχιστον πιστεύουμε το Αιτωλικό μας, να ξεφύγει από τέτοια παρόμοια αντιμετώπιση και εγκατάλειψη...Ίδωμεν.

20 Μαΐ 2008

Mουσική που ...χαράζει!

Ένα νέο και δικό μας παιδί ο Ασταθής, μαζί με την παρέα του, το Δημήτρη και το Μιχάλη εμφανίστηκαν live τον περασμένο Μάρτιο, στον "Τεχνοχώρο" της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών, ανοίγοντας εντυπωσιακά την έκθεση Χαρακτικής του Γρ. Κότσαρη. Ο Ασταθής, (Αποστόλης Σεβαστός), άτομο με ανησυχίες και "ψάξιμο"στο δεύτερο έτος της Γεωπονικής, αεικίνητος, απογειώνεται και προσγειώνεται ανάμεσα στη ζωγραφική, τη μουσική και τον στίχο ενώ αυτόν το καιρό μπαίνει στο στούντιο και πιστεύω να βγάλει το αποτέλεσμα που θα ικανοποιήσει πρώτα αυτόν κι ύστερα όλους μας:

"...Είναι ο γυρισμός στο κρασί σφαίρα σ 'αλεξίσφαιρο

είσαι αγάπης βελάκι μα φοράω αλλεξίσφαιρο."

19 Μαΐ 2008

Αγνοημένα μέρη επαρχιακά...


"Φύσημα των δέντρων σβήσιμο του κύματος
άναμα των φώτων σε πόλεις παραλιακές
ωραία πράγματα στον τοίχο ωραία και ανώνυμα
παρηκμασμένα μαγαζιά έρημοι σιδηροδρομικοί σταθμοί
τυχαία ταξίδια μαγικά σ' αγνοημένα μέρη επαρχιακά."

Θωμάς Γκόρπας, "Αγάπες" (Τα Θεάματα)

Φωτό Γρ. Κότσαρης

"Γλυκά τοπία ψεύτικα..."

"Παντού υποβόσκει μια φαντασία τραγική
και πουθενά χαρούμενα λόγια και χρώματα.
Χυμένα πιοτά σπάσμένα μπουκάλια λυμένα μαλλιά
σπασμένοι καθρέφτες και σκόρπια τραπουλόχαρτα.
Στιλέτα καρφωμένα σ' ανεκτίμητες ζωγραφικές
και πίσω από τα τζάμια γλυκά τοπία ψεύτικα..."
Θωμάς Γκόρπας, "Θλίψη" (Τα Θεάματα)

Φωτογραφία Γρ. Κότσαρης, 2006.

15 Μαΐ 2008

Ένα ξεχωριστό ιστορικά βιβλίο για την περιοχή του Αιτωλικού.


Το βιβλίο της Σ. Κ. Αλεξανδροπούλου με τίτλο: Νότια Αιτωλία, το οδικό δίκτυο έως τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια. (εκδ. 1993), προσφέρει πλήθος άγνωστων και σημαντικών πληροφοριών για το ίδιο το Αιτωλικό και τη γύρω περιοχή του τόσο στο τομέα των μετακινήσεων και του εμπορίου όσο και στον τομέα του πολιτισμού και των κοινωνικών σχέσεων των κατοίκων γενικότερα.
Επιλέγουμε κάποιους τίτλους από τα περιεχόμενά του:
-Θέσεις οικισμών και πόλεων: αρχαία και σύγχρονα ονόματα
-Ελληνικά - παλαιό Αιτωλικό (Έξω Χώρα).
-Μεσολόγγι-Αιτωλικό-Κλεισούρα-Πεδιάς Αγρινίου.
Δρόμοι της λιμνοθάλασσας.
-Λιμάνια νεωτέρας Πλευρώνος, Ελαίου-Ελάου, Αιτωλικού, Μεσολογγίου. Αγκυροβόλια της λιμνοθάλασσας.
-Κοινωνικά-πολιτιστικά φαινόμενα. Ο πολιτικός βίος. Ο ανθρώπινος παράγων.
Η διπλανή φωτογραφία (δημοσιεύεται στο βιβλίο), δείχνει ένα μέρος του λιθόστρωτου τμήματος του δρόμου VIII στο Παληοκκλήσι του Κεφαλόβρυσου. Γράφει γι αυτόν το δρόμο η συγγραφέας: " Αποτελούσε διακλάδωση του κυρίου δρόμου III στο ύψος των Ελληνικών και εξασφάλιζε την σ΄ύνδεσητων χωριών του Αρακύνθου απ 'ευθείας με την πόλη που από τον Μεσαίωνα υπήρξε σημαντικό εμπορικό κέντρο της Αιτωλίας. Ασφαλώς το Αιτωλικό εκτός από το λιμάνι του, χρωστούσε την ακμή του και στην καίρια θέση του επί του χερσαίου δικτύου...Ο δρόμος από τα Ελληνικά μέχρι το Αιτωλικό ακολουθούσε συνεχώς νοτιοδυτική κατεύθυνση. Η πλακόστρωτη αφετηρία του σωζόνταν σε αρκετό μήκος μέχρι προ πενταετίας, οπότε δυστυχώς σκεπάστηκε με τσιμεντένια επίστρωση κατά την διάρκεια "εξωραιστικών" έργων της κοινότητας...

14 Μαΐ 2008

Aληθινά λόγια, χωρίς εικόνα...

"Απο μικρός ονειρεύτηκα μια Αιτωλία περήφανη, αντάξια αυτών που την πότισαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους και τη δόξασαν, από τα χρόνια του Ομήρου μέ
χρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ως τη σύγχρονη εποχή. Μια Αιτωλοακαρνανία με Πανεπιστήμιο, με συνεδριακά κέντρα, με μουσεία, με έργα τέχνης, φωτεινό μετέωρο των παιδιών όλης της Ελλάδας. Και μάτωνε κάθε φορά η καρδιά μου επειδή η πολιτική των πολιτικών άλλα αποφάσιζε, αφήνοντας μόνιμα στο περιθώριο το μεγαλύτερο νομό της χώρας. Το νομό που έχει ευλογήσει με τη σφραγίδα του το χέρι του Θεού: ορεινοί όγκοι με όλο τους τον πλούτο, κάμποι και υδροβιότοποι ζηλευτοί, τρία ποτάμια (Αχελώος-Εύηνος-Μόρνος) και εφτά λίμνες (Τριχωνίδα-Λυσιμαχία-Οζερός-Αμβρακία-Κρεμαστά-Καστράκι-Γέφυρα Αχελώου), τριακόσια χιλιόμετρα θαλάσσιες ακτές, εκατό περιτοιχισμένες αρχαίες πόλεις, περίπου τριακόσια βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία, δεκάδες παραδοσιακοί οικισμοί, εκατοντάδες αρχοντικά στη Ναύπακτο, στο Μεσολόγγι, στο Αιτωλικό, στον Αστακό, στη Βόνιτσα, στο Αγρίνιο... Τέχνες και καλλιτέχνες δόξασαν τον τόπο...
Η ευθύνη των νεοελλήνων είναι τεράστια. Ούτε ένα οργανωμένο συνεδριακό κέντρο, κανένα ξενοδοχείο που να καλύπτει ανάγκες σύγχρονων πολυπρόσωπων συνεδρίων, το αεροδρόμιο του Αγρινίου παραμένει κλειστό, τα λιμάνια δεν εκσυγχρονίστηκαν, καμία μαρίνα σε καμία θάλασσα δεν έγινε, το Πλατυγιάλι υπολειτουργεί, οι δρόμοι είναι του 1950, επιτέλους ποιός οδηγεί στην ερήμωση και στο μαρασμό αυτό τον τόπο;[.....] κάθε φορά που "φύτρωνε" ένα Πανεπιστήμιο σε άλλο χώρο, καθώς ριχνόταν ξανά στις καλένδες το Πανεπιστήμιο του Αγρινίου, μάτωνε η καρδιά μου. Και όταν ύψωνα τη φωνή μου, μαζί με τις φωνές των πεντακοσίων χιλιάδων Αιτωλοακαρνάνων μέσα και έξω από την ιδιαίτερη πατρίδα, ερχόνταν η υπόσχεση, η ανεκπλήρωτη δέσμευση.
Όχι άλλο, δεν επιτρέπεται να εμπαίζεται έτσι από κανέναν αυτός ο λαός, αυτός ο τόπος."
("Επίκαιρα Αιτωλοακαρνανίας", 2007)
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Αθανάσιο Παλιούρα, καθηγητή Βυζαντινής Αρχαιολογίας, ο οποίος παρά τις δυσκολίες και την ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος, κατάφερε να αποκαταστήσει και να αναδείξει (ανάμεσα σε άλλα), τρία σημαντικά βυζαντινά μνημεία του νομού μας και της Ελλάδας: το ασκητήριο-μοναστήρι του αγ. Νικολάου Βαράσοβας, την αγ. Τριάδα Μαύρικα στο Αγρίνιο και τη μεγάλη βυζαντινή βασιλική στην Κάτω Βασιλική.

12 Μαΐ 2008

Πριν τρία χρόνια στο SO FAT...

Πέρασαν τρία χρόνια από την πρώτη έκθεση στην πόλη μας που αφορούσε αμιγώς την Χαρακτική Τέχνη και η οποία φιλοξενήθηκε στον καταπληκτικό και "διαλεκτικό" πολυχώρο του SO FAT, στη δυτική παραλία του Αιτωλικού. Αυτός ο χώρος δε λειτουργεί πλέον... Ένα μοναδικό art interior, που έδωσε στέγη σε εικαστικές εκθέσεις, σε live μουσικές στιγμές και σε πολλά όμορφα events. Αλλά τι μένει; Μένει μέσα μας η άψογη αισθητική ολόκληρου του χώρου, μένει η προσφορά του, μένει ο δημιουργός του: o αρχιτέκτονας Ζαφείρης Καρβέλης που συνεχίζει να δημιουργεί και να "μετασχηματίζεται"... Μένει το αποτέλεσμα που όταν έχει ουσία, εκτιμάται και θαυμάζεται. Περισσότερα για την ιστορία και την αρχιτεκτονική του κτιρίου στο: zkarvelis.blogspot.com

Σουρεαλιστικό μανάβικο...

Κάνοντας μια βόλτα στο Αιτωλικό, συνέχεια ανακαλύπτεις και απολαμβάνεις. Το εσωτερικό του μανάβικου στη φωτογραφία, μοιάζει πίνακας Μοντέρνας Τέχνης, κυβισμός και σουρεαλισμός, ένα κολάζ που μόνο η αυθόρμητη απλότητα και ο "τυχαίος" χρόνος μπορεί να το στήσει... Για την ιστορία, το μανάβικο βρίσκεται στην οδό Εθν. Αντιστάσεως και η φωτό είναι του Γρ. Κότσαρη.

8 Μαΐ 2008

Τα σπίτια που πέφτουν...τσιμέντο που έρχεται!


Άλλο ένα κτίριο με τη δική του ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, σωριάστηκε πρόσφατα στο πάτριο έδαφος. Άλλη μια πόρτα που δεν ήταν "τετράγωνη", έγινε μπάζα... Δεν είναι η γκρίνια, είναι που αλλάζουν όλα τόσο γρήγορα σ 'αυτή τη πόλη. Όμως κάποιοι, όσο και να χαλάσει, όσο και να κουραστεί να φτιασιδώνεται με το παμφάγο και αναπόφευκτο μοντέρνο, ξέρουν πως αργά ή γρήγορα πίσω απ αυτή την πόρτα, μιαν άλλη νέα γενιά θα μεγαλώνει κούκλες...

7 Μαΐ 2008

Για τη λιμνοθάλασσα των ονείρων μας...


Πόσες προσπάθειες χρειάζονται να ξαναβρούμε την παλιά καλή μας λιμνοθάλασσα...
Στη φωτό, έργο του Μ. Κότσαρη ("Δύο Φθινόπωρα Αγάπη", ελαιογραφία, λεπτομέρεια-120χ85, ιδιωτ. συλλογή-Μεσολόγγι)

Black and white etoliko...


Φώτο: Γρ. Κότσαρης, Μάιος 2002.

Λίγο χειμωνιάτικο Αιτωλικό πριν υποδεχθούμε το καλοκαίρι...


Η φωτογραφία του Γρ. Κότσαρη μας τοποθετεί στον χειμώνα του 2005: όταν η λιμνοθαλασσά μας παύει να είναι η θάλασσα "...η ρηχή και η ήμερη", αλλά συνεχίζει να είναι η "θάλασσα η πλατιά η μεγάλη" κατά πως λέει και ο Παλαμάς, ποιητής βαρύγδουπος σαν την εποχή του και μπλα μπλάς σαν την εποχή μας...

6 Μαΐ 2008

Βάσω Κατράκη: "Γεννήθηκα στο Αιτωλικό..."




Έτσι αρχίζει να αυτοβιογραφείται η δική μας χαράκτρια προλογίζοντας μία από τις εκθέσεις της. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο σπίτι που βλέπετε δίπλα, στην άκρη της λίμνης, τριγυρισμένη από τους μεροκαματιάρηδες ψαράδες που τις εικόνες της βασανισμένης τους ζωής χάραξε αργότερα πάνω στο ξύλο και την πέτρα... Η Βάσω αγαπούσε το Αιτωλικό με όλες τις αισθήσεις της, ήταν "βεριτάμπλ" αιτωλικιώτισα όπως μου είπε κάποιος που τη γνώριζε καλά. Όμως... τι "τιμή περιποιεί" ο τόπος και οι άνθρωποί του σε αυτό το κτίριο; Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, η χαράκτρια στέκει στο κατώφλι του σπιτιού της, δίπλα στη λιμνοθάλασσα που σήμερα συνεχώς "απομακρύνεται" από τα δικά μας "κατώφλια"...

Οι μαγικές-μαγιάτικες νύχτες στο Αιτωλικό ...


Δανείζομαι για να περιγράψω τη μικρή φωτογραφική μου βραδυνή βόλτα στο Αιτωλικό, ένα μικρό κείμενο του Αλέκου Φασιανού: "Εκεί στη γωνία, πίσω από το μπακαλικάκι, ακουμπούσα στον ζεστό τοίχο όταν το βραδάκι έπεφτε απαλά και αποκοίμιζε την γειτονιά μου.
Το κουδουνάκι του ποδηλάτου του περαστικού, ακόμη αντηχεί το πέρασμα το γνώριμο ενός παιδιού χαρούμενου, που ο ήχος φέρνει από μακρυά μια μέρα, μια στιγμή του δειλινού που φεύγει.

5 Μαΐ 2008

Mέρες του '68, "REVOLUTION, I LOVE YOU"


Tη Δευτέρα 5 Μαίου, εγκαινιάζεται στην αποθήκη Β1 στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η έκθεση: "Revolution I Love You"στα πλαίσια ενός μεγάλου αφιερώματος στον Μάη του '68. Τις εκδηλώσεις οργανώνουν το Υπουργείο Πολιτισμού, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στη φωτό, η πρόσκληση που λάβαμε.

4 Μαΐ 2008

Οι Ταξιάρχες του Αιτωλικού: θέα εκ των 'εσω και αφ 'υψηλού...

Πραγματικά εντυπωσιακές οι φωτογραφίες που τράβηξε ο Γρ. Κότσαρης γύρω στο 2004, απο΄το καμπαναριό του ναού. Είναι τελικά αυτό που λέω πάντα: το Αιτωλικό στις λεπτομέρειες είναι μεγάλο...

2 Μαΐ 2008

Μπαλκόνι στο Αιτωλικό...χωρίς θέα.

Αλλο ένα κτίριο κοντά στην κεντρική πλατεία έγινε πριν λίγους μήνες μπετόν. Την πλατεία ολόγυρα πλαισιώνουν πλέον ελάχιστα παραδοσιακά και καλαίσθητα κτίρια και η αισθητική ισορροπία, πρέπει να αναζητηθεί και στον χώρο που την περιβάλλει γιατί αλλιώς κινδυνεύει να γίνει πλατεία δίχως θέα. σαν το μπαλκόνι της φωτογραφίας που κατέληξε στα μπάζα...

1 Μαΐ 2008

Τα νέα χαρακτικά μου: τρεις χαλκογραφίες από τη σειρά "brains"




Η χαρακτική πάνω στη χάλκινη πλάκα, τα στάδια επεξεργασίας της, η πλούσια εκφραστικότητά της στην απόδοση των λεπτομερειών και των χρωματικών τόνων της δίνουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Στις φωτογραφίες τα χαρακτικά (etchings, aquatints): 1."brain forest", 2."brain directions" και 3."brain plunts"

Σχετικές αναρτήσεις!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...