Aληθινά λόγια, χωρίς εικόνα...

"Απο μικρός ονειρεύτηκα μια Αιτωλία περήφανη, αντάξια αυτών που την πότισαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους και τη δόξασαν, από τα χρόνια του Ομήρου μέ
χρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ως τη σύγχρονη εποχή. Μια Αιτωλοακαρνανία με Πανεπιστήμιο, με συνεδριακά κέντρα, με μουσεία, με έργα τέχνης, φωτεινό μετέωρο των παιδιών όλης της Ελλάδας. Και μάτωνε κάθε φορά η καρδιά μου επειδή η πολιτική των πολιτικών άλλα αποφάσιζε, αφήνοντας μόνιμα στο περιθώριο το μεγαλύτερο νομό της χώρας. Το νομό που έχει ευλογήσει με τη σφραγίδα του το χέρι του Θεού: ορεινοί όγκοι με όλο τους τον πλούτο, κάμποι και υδροβιότοποι ζηλευτοί, τρία ποτάμια (Αχελώος-Εύηνος-Μόρνος) και εφτά λίμνες (Τριχωνίδα-Λυσιμαχία-Οζερός-Αμβρακία-Κρεμαστά-Καστράκι-Γέφυρα Αχελώου), τριακόσια χιλιόμετρα θαλάσσιες ακτές, εκατό περιτοιχισμένες αρχαίες πόλεις, περίπου τριακόσια βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία, δεκάδες παραδοσιακοί οικισμοί, εκατοντάδες αρχοντικά στη Ναύπακτο, στο Μεσολόγγι, στο Αιτωλικό, στον Αστακό, στη Βόνιτσα, στο Αγρίνιο... Τέχνες και καλλιτέχνες δόξασαν τον τόπο...
Η ευθύνη των νεοελλήνων είναι τεράστια. Ούτε ένα οργανωμένο συνεδριακό κέντρο, κανένα ξενοδοχείο που να καλύπτει ανάγκες σύγχρονων πολυπρόσωπων συνεδρίων, το αεροδρόμιο του Αγρινίου παραμένει κλειστό, τα λιμάνια δεν εκσυγχρονίστηκαν, καμία μαρίνα σε καμία θάλασσα δεν έγινε, το Πλατυγιάλι υπολειτουργεί, οι δρόμοι είναι του 1950, επιτέλους ποιός οδηγεί στην ερήμωση και στο μαρασμό αυτό τον τόπο;[.....] κάθε φορά που "φύτρωνε" ένα Πανεπιστήμιο σε άλλο χώρο, καθώς ριχνόταν ξανά στις καλένδες το Πανεπιστήμιο του Αγρινίου, μάτωνε η καρδιά μου. Και όταν ύψωνα τη φωνή μου, μαζί με τις φωνές των πεντακοσίων χιλιάδων Αιτωλοακαρνάνων μέσα και έξω από την ιδιαίτερη πατρίδα, ερχόνταν η υπόσχεση, η ανεκπλήρωτη δέσμευση.
Όχι άλλο, δεν επιτρέπεται να εμπαίζεται έτσι από κανέναν αυτός ο λαός, αυτός ο τόπος."
("Επίκαιρα Αιτωλοακαρνανίας", 2007)
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Αθανάσιο Παλιούρα, καθηγητή Βυζαντινής Αρχαιολογίας, ο οποίος παρά τις δυσκολίες και την ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος, κατάφερε να αποκαταστήσει και να αναδείξει (ανάμεσα σε άλλα), τρία σημαντικά βυζαντινά μνημεία του νομού μας και της Ελλάδας: το ασκητήριο-μοναστήρι του αγ. Νικολάου Βαράσοβας, την αγ. Τριάδα Μαύρικα στο Αγρίνιο και τη μεγάλη βυζαντινή βασιλική στην Κάτω Βασιλική.