Αιτωλικιώτικη Θεατρική Παράδοση #2

Συνεχίζοντας το δεύτερο μέρος της μαρτυρίας του Αιτωλικιώτη λογοτέχνη Γ. Σώκου, σχετικά με την πολιτιστική κίνηση στο Αιτωλικό της δεκαετίας του 1910, αφήνουμε τον ίδιο τον συγγραφέα και μέτοχο των γεγονότων να αφηγηθεί:
"Συμφώνως προς τον σκοπόν, η πρώτη σκέψις του Συλλόγου υπήρξεν η δημιουργία θεάτρου. Ως κατάλληλον οίκημα υπήρχε το υπό την οικίαν Οικονομόπουλου καφενείον, το οποίον εχρησίμευε πάντοτε ως θέατρον και το οποίο παρεχωρήθη ευγενώς εις τον Σύλλογον.Έλειπαν όμως τα σκηνικά. Και η κατασκευή των σκηνικών και της λοιπής ξυλουργικής εργασίας απαιτούσι χρήμα και το χρήμα... έλειπεν από τον Σύλλογον. Εν τούτοις ο ζήλος ήτο τόσον μέγας και τα προσκόμματα τόσον μικρά απέναντί του, ώστε και το εμπόδιον αυτό υπερεπηδήθη αμέσως. Ο Σώκος ανέλαβε να προμηθεύσει το πανί από το ομώνυμον κατάστημά του επί πιστώσει, ο Τσέκος την ξυλείαν από το καταστημά του, ο δε παρεπιδημών τότε εκεί Αιτωλικιώτης ζωγράφος Δήμος Μπραέσας να ζωγραφίση δωρεάν τα διάφορα σκηνικά.
Ταυτοχρόνως με την ετοιμασία της σκηνής ήρχισαν και οι πρόβες στο έργον που θα επαίζετο την ημέραν της Εθνικής Εορτής. Ωσ καταλληλότερον δια την ημέραν αυτήν έργον εξελέγη η "Εσμέ" του Περεσιάδου. Γυναίκες δεν υπήρχαν στο Σύλλογο. Τέτοια πρόοδος ήτο πολύ τολμηρά ακόμη για τα κορίτσια του Αιτωλικού. Κατ' ανάγκην λοιπόν, τα γυναικεία πρόσωπα θα τα υπεδύοντο νέοι εκ των μελών του Συλλόγου.
Όταν ανέτειλεν η ημέρα της εορτής, τα πάντα ήσαν έτοιμα. Η κίνησις του Συλλόγου επέδρασε και επί της δημοτικής και ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ουδέποτε άλλοτε τα καταστήματα και οι οικίαι είχον στολισθεί με τόσην μαγαλοπρέπειαν.
Μετά την δοξολογίαν, εις ην παρέστη επισήμως ο Σύλλογος, ο Σώκος εξεφώνησεν από του εξώστου του Δημαρχείου τον πανηγυρικόν της ημέρας. Το βράδυ έγινε μεγάλη λαμπαδηφορία υπό των μαθητών όλων των σχολείων, προπορευομένης της εκ... πέντε οργάνων φιλαρμονικής του Μεσολογγίου υπό τον μακαρίτην Στάμον! Η λαμπαδηδρομία κατέληξε πρό του θεάτρου, από του εξώστου του οποίου ο Τζοβάρας, εν μέσω πανζουρλισμού, απήγγειλε το ποιήμα του Πατριάρχου.
Έπειτα ο κόσμος κατέκλυσε το θέατρον. Τόση δε ήτο η συρροή του πλήθους, ώστε κατελύζετο και ολόκληρος η προ αυτού πλατεία, ως εκ τούτου δε παρέστη η ανάγκη να ανοίξουν οι πόρτες και τα παράθυρα του θεάτρου, δια να παρακολουθήσει κατά το δυνατόν την παράστασιν όλος ο κόσμος.
Το έργον επαίχθη με ασυνήθη επιτυχίαν. Τους ρόλους των πρωταγωνιτών Δρόσου και Εσμέ τους υπεδύοντο οι Λεονάρδος και Σώκος. Τον κωμικόν Μπίρκον με πρωτοφανή επιτυχίαν ο Λάσκαρης. Ο κόσμος σπαρταρούσε στα γέλια μαζί του! Τον Στράτον τον υπεδύετο ο Ροδόπουλος, την φλόγαν ο Καρβέλης, τη γριά Στράταινα ο Σπυρόπουλος. Τέλειος στον ρόλο του, όπως έγινε τέλειος στο ιατρικόν του επάγγελμα. Την Κάρμεν ο Πυλαρινός και τους άλλους δευτερεύοντες ρόλους τα λοιπά μέλη του Συλλόγου.
Τα κορίτσια εκ των παρασκηνίων ανέλαβαν να μεταμορφώσουν τους άνδρες σε γυναίκες! Και το επέτυχαν με πρωτοφανή δεξιότητα! Όλαι αι προεξοχαί και καμπύλαι του γυνακείου σώματος διεπλάσθησαν με τέχνη που θα ζήλευε και ο Φειδίας!
Η παράστασις ετελείωσε στη μία μετά τα μεσάνυκτα εν μέσω ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων. Επηκολούθησεν επίσημον δείπνον του Συλλόγου και λαικό γλέντι ως το πρωί.
Ο Σύλλογος ήτο υπηρήφανος, Αι πρώται του προσπάθειαι εστέφθησαν υπό πλήρους επιτυχίας."
(Γ. Σώκος, Περιοδ. "Στερεά Ελλάς". 15-7-1923)

Συνεχίζεται.....