Όψεις μιας πόλης: τα κυπαρίσια είναι ψηλά, μα την ελιά έχουν συντροφιά τους...

Ο αρχιτεκτονικός "διάλογος" που συναντάει όποιος βολτάρει στα στενά του Αιτωλικού είναι γνώση... Ισορροπία, προσαρμοσμένη δόμηση στη στενότητα του χώρου, το ψηλό με το χαμηλό συνυπάρχει χωρίς το ένα να απαξιώνει το άλλο. Η αντίθεση και ο διάλογος... Η σύνθεση που γεννάει το μοναδικό και το αυθεντικό του αιτωλικιώτικου ζωντανού παρόντος! Σ΄αυτή τη πόλη βρίσκουμε "στιγμές" παρελθόντος, εικόνες που "μεταφέρουν" αναμνήσεις. Όμορφες αναμνήσεις... "Τα μόνα δικά μου ήταν η θάλασσα η λιμνοθάλασσα και τα σαλτσινά της και ξένα όλα τ' άλλα..." γράφει ο Θωμάς Γκόρπας. Αυτά για του Ατωλικού μας την όψη...