"Μετά τας θεατρικάς παραστάσεις ο Σύλλογος των Ερασιτεχνών απεφάσισε την τέλεσιν μαγαλοπρεπούς μνημοσύνου υπέρ των εις Ντολμάν πεσόντων Αιτωλικιωτών υπό τον Λιακατάν, ως επίσης και υπέρ του τελευταίου Αυτοκράτορος του Βυζαντίου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ως ημέρα των μνημοσύνων τούτων ωρίσθη η 21 Μαίου 1912.
Συμφώνως προς το από ημερών εκτυπωθέν εκτεταμένον πρόγραμμα, την πρωίαν της εορτής ετελέσθη μεγαλοπρεπής λειτουργία εις τον ναόν της Παναγίας, χοροστατούντος του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Παρθενίου. Από πρωίας άπαντα τα καταστήματα παρέμειναν κλειστά, οι δέ κάτοικοι κατέκλυσαν τον ναόν, εν τω μέσω του οποίου είχε στηθεί θαυμάσιον κενοτάφιον με πελώριον δικέφαλον αετόν, έργον του ζωγράφου Δήμου Μπραέσα. Μετά την λειτουργίαν εγένετο το μνημόσυνον, εις το οποίον παρέστησαν, κατά το πρόγραμμα, αι Αρχαί, ο Σύλλογος και οι μαθηταί των σχολείων μετά των σημαιών των. Επίσης παρέστη ο Γάλλος οργανωτής Στρατηγός Εντού, όστις κατά σύμπτωσιν διήρχετο εξ Αιτωλικού την ημέραν εκείνην. Μετά το μνημόσυνον ωμίλησε δια μακρόν ο Αρχιεπίσκοπος Παρθένιος αναπτύξας την σημασίαν της εορτής, είτα δε ο Σώκος απήγγειλε το θαυμάσιον ποίημα του Πολέμη ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς"
Μετά μεσημβρίαν πλήθος πλοιαρίων μετέφερε τον λαόν εις Ντολμάν. Εκεί εψάλη επιμνημόσυνος δέησις υφ' όλων των ιερέων της πόλεως, χοροστατούντος του μακαρίτου Παπαναστάση, μεθ' ο Σώκος ανελθών επί του ψηλού βάθρου του μαρμαρίνου Σταυρού, τον οποίον εδώρησεν η Βασίλισσα Όλγα, κατέθεσε στέφανον δάφνης προσφωνήσας καταλλήλως εκ μέρους του Συλλόγου και της πόλεως Αιτωλικού. Την σεμνήν ταύτην εορτήν επηκολούθησε λεμβοδρομία, εις την οποίαν μετέσχον εκατοντάδες λέμβων και πλοιαρίων, μεθ' ο απενεμήθησαν διάφορα βραβεία εις τους νικητάς.
Την εβδόμην εσπερινήν, συμφώνως προς το πρόγραμμα, εγένετο υπό των μαθητών των σχολείων λαμπαδηφορία εις την θάλασσαν. Άπειρα πριάρια και λέμβοι με μαθητάς και πλήθος άλλου λαού, οι οποίοι εκράτουν ενετικούς φανούς, περιέπλεον την πόλιν. Η μεγαλοπρέπειαν του θεάματος εκείνου είναι αδύνατον να περιγραφή. Ο κατοπτρισμός των χιλιάδων εκείνων φώτων εις τα ήσυχα νερά της λιμνοθαλάσσης προσέδιδε σπανίαν φαντασμαγορίαν ενετικής εορτής. Η μουσική ανακρούουσα διάφορα εμβατήρια συνεπλήρωνε την ωραιότητα της εορτής.
Πλείσται Μεσολογγίται κατελθόντες δι' εκτάκτου αμαξοστοιχίας παρηκολούθουν κατάπληκτοι το πρωτοφανές εκείνο θέαμα.
Την δεκάτην νυκτερινήν επαίχθη εις το θέατρον υπό του Συλλόγου η "Ώδδα" του Δουμά. Όλα τα μέλη είχον λάβει μέρος εις την παράστασιν αυτήν.
Ο Τζοβάρας ήτο υπέροχος, όταν επιτιμών τον Ρεγκλάρ εβροντοφώνει εις αυτόν: " Τα όρη επαναλαμβάνουν με τρομακτικήν ηχώ τας μιαράς σου πράξεις"! Μετά το δράμα επαίχθη το μονόπρακτον πατριωτικόν έργον του Γκαλέκα: "Η αναχώρησις του Λώρη διά τα σύνορα"
Ο Λέανδρος ως Λώρης έσχε τότε μίαν κωμικήν αποτυχίαν, λόγω αιφνιδίας διακοπής του υποβολέως! Την υπενθιμίζω απλώς χάριν της ιστορίας."
(Γ. Σώκος, περιοδ. "Στερεά Ελλάς". 7-10-1923")
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου