Βρίσκεται στην δυτική πλευρά της κεντρικής πλατείας του Αιτωλικού. Αρχιτεκτονικά περιγράφεται ως μονόχωρη Βασιλική με δίριχτη κεραμοσκεπή στέγη. Τριγύρω της πλέον παρκάρουν αυτοκίνητα και σκουπίδια.
Πριν μερικά χρόνια με τη "μοδάτη" μέθοδο της αμμοβολής ξεγυμνώθηκε από το βασικό προστατευτικό της επίχρισμα το οποίο εξυπηρετούσε διπλό σκοπό: την προστασία από την υγρασία και την αισθητική εμφάνιση ενός εκκλησιαστικού κτιρίου από αυτούς που το έκτισαν! Επτανησιώτικες επιρροές που έδωσαν στον τόπο μας ένα ιδιαίτερο χρώμα και οπτική σε πολούς τομείς. Ο παλιός Άη-Δημήτρης με το λευκό χρώμα του κατάλευκου ασβέστη και περιτριγυρισμένος στη χαμηλή ζώνη της τοιχοδομίας του, με το καθαρό "φρέσκο" λουλακί χρώμα που δημιουργούσαν στα σατίλια οι γειτόνισες των "πενταρνιώτικων" χάθηκε. Η σημερινή τοιχοδομία - αν εξαιρέσει κανείς την επανεμφάνιση των λίθινων λεπτομερειών στην επίστεψη των θυρών και των παραθύρων - φαντάζει θλιβερή, συμπληρωμένη και μισοτελειωμένη...
Επίσης το αντιαισθητικό τσιμεντένιο καμπαναριό που προστέθηκε μετά τους μεγάλους σεισμούς του 50, δεν συμβαδίζει αισθητικά με την συνολική αρχιτεκτονική του κτιρίου. Κάποτε, το παλιό καμπαναριό του Αη-Δημήτρη ήταν το ψηλότερο της πόλης - αισθητικά ήταν και το ομορφότερο: ιδιαίτερη κεραμοπλαστική διακόσμηση , κομψή και ανάλαφρη κατασκευή. Ισως μετά την ανακατασκευή του καμπαναριού του Αη- Γιώργη ενδιαφερθούμε και γι αυτό του Αη-Δημήτρη. Ίσως...
(Φωτ. Γρηγ. Κότσαρης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου