Ρόδες, ότι κυλάει δε σαπίζει...

Α ρε και να ερχόντανε οι Ρόδες, τo μοναδικό μή υποταγμένο στα media μουσικό σχήμα- αποψή μου - στο Αιτωλικό τι θα γινόντανε... Αλλά!

Αυτούς δεν τους ψάχνουμε και δε μας αφορούν - βεβαίως, συμβιβαζόμαστε απλά με το μεγάλο όνομα που παραπέμπει στο moto: "κόσμο να μαζεψει κι ας είναι για τα μπάζα", εκείνους τους παρηκμασμένους, επαναληπτόμενους και διανυκτερεύοντες πριν τη συναυλία τους στα Μεσολόγγια, τροβαδούρους των 8.000 χλδ. και μετέπειτα αγνοούμενων επισκεπτών, που ξαναπεριμένουν ένα Βασίλη, μιαν Ευριδίκη, μια Γλυκερία... για να ξανάρθουν εδώ, ένα όνομα τέλος πάντων της αθηναικής πίστας για να νοιώσουν - και οι ντόπιοι μαζί τους - πολιτιστικά up. Που είσαι ρεΈφη Θώδη; Γιατί το θέατρο, δεν είναι θέατρο αν δεν παίζει η Ματσούκα, και γιατί η "Λοκαντιέρα" του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου μας χαλάει που δεν έχει όνομα που πρωταγωνιστεί στα μεσημεριανά κουτσομπολιά και στις life style ανοησίες.

Αλλά τι να κάνουμε; Μόνοι μας καταφέραμε να ονομάζεται πλέον η δικιά μας ΑΓΙΑΓΑΘΗ πανηγύρι Σταμνάς, μόνοι μας καταφέραμε να διαφημίζει το Μεσολόγγι τη Φοινικιά ως δικό του αξιοθέατο, μόνοι μας απαξιώνουμε ότι απλόχερα μας χαρίζει το μοναδικό οικοσύστημα που μας περιβάλλει, εμείς οι ίδιοι τέλος απαξιώνουμε δημιουργικές προσπάθειες σ' αυτόν τον τόπο, τη στιγμή που τίποτε άλλο δεν κινείται, τίποτε δεν προτείνεται... συμμετοχή, συνεργασία, διάλογος, ενότητα για να στηρίξουμε εμάς που ζούμε και δημιουργούμε σ' αυτή την πόλη, που της χρωστάμε και δεν μας χρωστάει...Αμήν!