Πνευματική Αιτωλοακαρνανία...

"Παρά τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες η Αιτωλοακαρνανία παρουσιάζει μια χαρακτηριστική, ιστορική, κοινωνική ενότητα - εδώ διαπλέκονται φυσικές αντιθέςεις: θάλασσα-βουνό, χλωρά-ξερά, σμίγουν εδώ κοινωνικές διαστρωματώσεις: αγρότες-αστοί-κτηνοτρόφοι-υπάλληλοι-έμποροι. Και στην κορυφή του γίγνεσθαι αυτού, ιδού και φαίνεται το λαικό-καλλιτεχνικό πνεύμα, σαν φωτιά ζωντανού ηφαιστείου.


Και αναφαίνεται ο ποιητής, ο επιστήμονας, ο μουσικός, ο γλύπτης, ο ζωγράφος, ο πεζογράφος.


Ιδού και αναφαίνονται θέατρα, πνευματικά κέντρα, ηθοποιοί.


Αναπτύσονται συλλογικές, πολιτιστικές δημιουργίες, παράγοντας ιδέες και ανακνύονται ιστορικές και κοινωνικές ανάγκες.


Όλοι αυτοί οι μικροί και μεγάλοι πνευματικοί δημιουργοί είναι η αναφορά μας, η έκφραση της ψυχής μας, το διαχρονικό στήριγμά μας, που επιβάλουν υποχρεώσεις και καθήκοντα:


Οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί να τους παρέχουν ηθική ή υλική στήριξη.


Οι αναγνώστες να αγοράζουν τα έργα τους. Οι φιλότεχνοι να προμηθεύονται τις εικαστικές συνθέσεις τους. Και γενικά να προστρέχουν στο κάλεσμά τους όταν παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους.


Τα λέγουμε αυτά, για να προλάβουμε κάποια αρνητικά φαινόμενα μη γίνουν κανόνας.


Και αυτά τα αρνητικά φαινόμενα είναι:


Η αρνητική άποψη ορισμένων για την ωφελιμότητα ή αναγκαιότητα των πνευματικών δημιουργών ή πολιτιστικών πρωτοβουλιών.


Η αδιαφορία να προσφέρουν ή να συνδράμουν καλλιτεχνικές και πολιτιστικές συλλογικές ή ατομικές πρωτοβουλίες.


Η αυτοδιοίκηση κάθε βαθμού δεν είναι πρόθυμη να στηρίξει ιδέες, έργα, προτάσεις και αιτήματα καλλιτεχνικού ή πολιτιστικού ενδιαφέροντος... Πρέπει επομένως, να αποδώσουμε ευχαριστίες και έπαινο σε πολλούς αρμόδιους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την ευαισθησία τους στην πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία και τους φορείς της.


Να επαινέσουμε συμπολίτες μας που μας παρέχουν από τις χρηματικές τους δυνάμεις μέρος, ώστε να υλοποιηθούν ιδέες και σκέψεις που αφορούν τα γράμματα και τις τέχνες.

Με τη λέξη "δήθεν" προσδιορίζουμε κάποιον που δείχνει και επιδεικνύει κάτι, που στην ουσία δεν το κατέχει. Κάνει τον ευγενή, ενώ δεν είναι, κάνει τον δημιουργικό ενώ δεν προσφέρει τίποτα, κάνει τον αλληλέγγυο ενώ κοιτά τον εαυτό του.

Οι "δήθεν κοινωνικοί παράγοντες" με λόγια και προσποιήσεις επιδεικνύουν προθυμία να συνδράμουν έργα και ιδέες, τίποτα δεν κάνουν και στην ουσία ψεύδονται.

Ο "δήθεν " φίλος είναι ανοιχτόκαρδος στην καθημερινότητα και στα δύσκολα κλείνεται στον εαυτό του.

Ο "δήθεν" των ευγενών τρόπων είναι ο μόνος αγενής και υποκριτής.

Με τους "δήθεν" προσδιορίζουμε το ψέμα, το ατομικό. το κοινωνικό, το πνευματικό. Ας τους ξεσκεπάσουμε λοιπόν.

Η κριτική κοινωνικών πράξεων, η κριτική έργων τέχνης και λόγου, έχει τους δικούς της κανόνες και απαιτήσεις.

Έχουν ή πρέπει να έχουν κοινή βάση: τη δικαιοσύνη και επομένως την ηθική.

Ο κριτικός, πέραν από το ότι πρέπει να διακατέχεται από τον ορθό λόγο (όσον βέβαια του επιτρέπουν οι γνωστικές και ηθικές του ετοιμότητες), πρέπει η εσώτερη αιτία της κριτικής του να χαρακτηρίζεται από ηθικότητα και ευγένεια. Με αυτό δεν αποκλείω κάποιος α-ήθης ή ά-νομος ότι δεν μπορεί να κριτικάρει εύστροφα και ευθύβολα έργα και πράξεις. Όμως, η κοινή αποδοχή θα είναι αρνητική. Ενδιάθετα ή φανερά θα πούμε: Κρίμα! Δεν μπορούσε αυτό να το πει κάποιος άλλος;

Ο κριτικός επομένως, πρέπει να έχει πνευματικές και ηθικές ικανότητες τέτοιες, ώστε ο λόγος του να είναι δίκαιος και αποδεκτός.

Ο κριτικός, ιδιαίτερα του λόγου και της τέχνης, πρέπει να είναι φιλάνθρωπος διότι ανεπαίσθητα ανυψούμενος αφ' υψηλού θα βλέπει τα του κόσμου τούτου, χάνοντας το μέτρο των πραγμάτων.

Και ιδιαίτερα πρέπει να είναι ψύχραιμος και ευγενής. Διότι και οι κρίνοντες κρίνονται".



Το παραπάνω άρθρο-σχόλιο του Γεωργίου Π. Αναγνωστόπουλου (Λογοτέχνη και Προέδρου της Ενωσης Αιτωλοακαρνάνων Λοτεχνών), αναδημοσιεύεται από την τριμηνιαία Επιθεώρηση Λόγου και Τέχνης: "ΠΑΡΟΥΣΙΑ", (Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2008)