Φθινοπωρινό σχόλιο...

"Εδώ είμαστε ακριβώς, 80 χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος, στις 21 Ιουλίου, από τη αυτοκτονία, τον αυτοχειριασμό, την αυτοαφαίρεση της ζωής του ποιητή των "Νηπενθών"¨στην τότε κωμόπολη της Πρέβεζας και σήμερα πόλη-μοντέλο, υπερσύγχρονη, με άνετη ρυμοτομία, που κατάφερε να εγκιβωτίσει το"παλιό" μες στο "καινούργιο" για να το αναδείξει καλύτερα και να το προστατεύσει από τη μανία των εργολάβων...Είχα να την επισκεφτώ από το 1978...καμία σχέση με την Πρέβεζα που θυμόμουν.

Ο ανθολόγος Στέλιος Μ. Μαφρέδας τελειώνει τη σύντομη αλλά περιεκτικότατη εισαγωγή του με αυτά τα λόγια:

"Ετούτη η ανθολογία αποσκοπεί και στο να "συμφιλιώσει" επιτέλους τους κατοίκους της Πρέβεζας με τον Καρυωτάκη, αφού το ποίημα και ο θάνατός του στάθηκαν διαβατήριο για να μπει η πόλη, τόσο πληθωρικά και τόσο ένδοξα, στο χώρο της νεοελληνικής ποίησης".

Πράγματι δεν ήτα λίγες οι φορές που η προτομή του βρισκόνταν το πρωί πεσμένη στο έδαφος. Κάτι που συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, ώσπου επιτέλους σταμάτησε...Οι καλοί Πρεβεζιάνοι συμφιλιώθηκαν επιτέλους με τον ποιητή, ο οποίος ζώντας στην πόλη τους ένα μήνα, τη σημάδεψε ανεξίτηλα....Στην παραλία σήμερα υπάρχουν οι αφίσες μιας έκθεσης εικαστικών που ο καθένας τους εμπνεύστηκε ένα έργο από τον ποιητή...

Ο Καρυωτάκης επιτέλους εγκιβωτίστηκε στην Πρέβεζα, όπως η παλιά πόλη μέσα στην καινούργια.

Όμως αυτό δεν έγινε μηχανικά. Προηγήθηκαν συμπόσια, όπως αυτό του 1986, τα πρακτικά του οποίου εξεδόθησαν το 1990, ημερίδες, αναλύσεις στα σχολεία, όπου αθτό που προέκυψε ήταν ότι ο Καρυωτάκης δεν είχε τίποτε προσωπικό με τους κατοίκους ή την πόλη της Πρέβεζας..."

Εδώ τελειώνουν τα λόγια του Β. Βασιλικού, παρμένα από ένα άρθρο του στη "Ελευθεροτυπία"(23/8/2008).

Τι καταλάβαμε; Στην πόλη μας αυτήν την στιγμή, είναι στημένες δύο προτομές ανθρώπων που αν και συνδέθηκαν με την ιστορία του τόπου, δεν ήταν Αιτωλικιώτες. Απουσιάζει - τόσα χρόνια μετά τον θάνατό τους - κάτι που να μας θυμίζει τον Ι. Μ. Π αναγιωτόπουλο και τη Βάσω Κατράκη. Τουλάχιστον αυτοί δεν συνέδεσαν το έργο και την προσωπικότητά τους αρνητικά με τον τόπο μας. Κι εντάξει η έλλειψη των προτομών τους που δεν υπενθυμίζει σε ντόπιους και επισκέπτεσ την ύπαρξη ή την καταγωγή των προαναφερθέντων, το Μουσείο - αναφορά στο μεγάλο έργο της Β.Κατράκη τι κάνει; Ήδη έγινε μιαν εικαστική αναφορά στον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο με ιδιωτική πρωτοβουλία (So Fat), για την Κατράκη τι; εκτός από τις ημερίδες για το περιβάλλον, τη λιμνοθάλασσα και τις όψιμες κομματικές συνάξεις για το έργο της Χαράκτριας που αγάπησε αυτόν τον τόπο και τον ταξίδεψε σ' όλο τον κόσμο, τι άλλο έγινε;

Η προτομή στην φωτογραφία, κυριολεκτικά ξεμοναχιασμένη, συνεχίζει ν' αναρωτιέται...