Ένα όμορφο κείμενο στον τρόπο διήγησής του αλλά και στην καταγραφή - αναφορά του που πλουτίζει το λαογραφικό αρχείο της περιοχής μας, δημοσιεύεται στο http://psxrisovergiou.blogspot.com/
Διαβάζουμε:
"Το βόιδι και το κλαράκι είναι δυο σημάδια της φύσης και τα δυο στο ίδιο κοίλωμα ενός βράχου. Ανέκαθεν ήταν αυτά που καθοδηγούσαν και ρύθμιζαν την δράση των ανθρώπων της εργασίας και του μόχθου στα καπνοτόπια του κάμπου που απλώνονταν στις δυτικές πλευρές του Ζυγού .
Βόρεια του σπηλαίου του Αγίου Νικολάου του κρεμαστού και στο κοίλωμα ενός βράχου,ένα άσπρο σημάδι σαν το μάτι του βοδιού έβλεπε από ψηλά όλο αυτό το μελισσολόι που δούλευε στα χωράφια και ήταν εκεί για να φωνάξει και να το ακούσουν όλοι ,πως...
οταν ο ήλιος το έβλεπε η ώρα ήταν μια .
Πέντε σουβλιά στο κατεβατό ,απ΄το πρωί γουρνομυτιασμένοι, περίμεναν την ώρα να το πει το βόιδι για να σηκώσουν τη μέση τους και να πάρουν μια χαψιά ψωμί.
Τι απόλαυση ήταν και αυτή! Μετά από τόση αποσταμάρα να τεντώνεις το κορμί σου κάτω απ τον ίσκιο μιας ελιάς η αγκουρτσάς πάνω στο οργωμένο χωράφι ! Να πάρεις μια μπλάνα , να την βάλεις στη μέση σου ,να ξαπλώσεις πάνω της και απ΄την πίεση, να σου φύγει όλη η αποσταμάρα μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Χλιμάρα....
Άι ,σήκω Μήτσο να βγαλ΄ς αυλάκια .Κοντεύει να το πει το κλαράκι ...θα μας μειν' του φυντάν'.
Κλαράκι .Το άλλο σημάδι του βράχου, ριζωμένο σε μια σχισμάδα ήταν εκεί για να δείχνει πως οταν το έβλεπε ο ήλιος η ώρα ήταν τρεις
Και κάναμε τον απολογισμό μας .Πόσο χωράφι βγάλαμε , τι φυντάνι έχουμε και πόσες δυνάμεις μας μείνανε ακόμη για να το τελειώσουμε.
Αυτά ήταν τα δυο φυσικά μας ρολόγια
Υπάρχουν ακόμη εκεί ψηλά στο βράχο και κοιτάζουν όπως και παλιά τον κάμπο και περιμένουν, αν στην εποχή των κινητών και των sms, θα τα κοιτάξει κάποιος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου