"...Το οψάριον... όσον ήθελεν συναχθή από σήμερον μέχρι τέλους του Φεβρουαρίου μηνός του έτους 1836... οι ρηθέντες θέλουν πληρώσει εις τον ειρημένον ενοικιαστήν των μνησθέντων ιχθυοτροφείων δια τα ρηθέντα οψάρια ποσόν τάλληρα δίφυλλα είκοσι τέσσαρα την καθ' εκάστην χιλιάδα συνισταμένην από χιλίας λίτρας."Κωνσταντίνα Μπάδα, Ο Κόσμος της Εργασίας, εκδ. Πλέθρον, Αθ. 2004
Η φωτογραφία ανήκει στο προσωπικό αρχείο του συμπατριώτη μας Διονύση Παπαδάτου. Δέυτερος όρθιος από αριστερά, διακρίνεται ο παπούς του Κων/νος Σπ. Χρυσικός. Ο δεύτερος, δίπλα του είναι ο μπάρμπα Ζαφείρης Τρικαλινός. "Μακάρι να μπορούσαμε να τους αναγνωρίσουμε όλους και να αναφέρουμε τα ονόματά τους έτσι...για την ιστορία και την μνήμη..."σημειώνει ο Διονύσης στο συνοδευτικό κέιμενο της φωτογραφίας. Καλό θα ήταν όποιος αναγνωρίζει τους υπόλοιπους να μας ενημερώσει...
1 σχόλιο:
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΤΟ ΙΒΑΡΙ «Σχοινιάς», πιθανότατα αρχές δεκαετίας '50. Άλλες εποχές, άλλη ατμόσφαιρα, άλλες σχέσεις συντροφικότητας και φιλίας σε δύσκολους καιρούς.
Δεύτερος όρθιος από αριστερά (και πιθανόν γηραιότερος) διακρίνεται ο παππούς μου Κωνσταντίνος Σπ. Χρυσικός μιά ζωή ιχθυοτρόφος, με τους συντρόφους και συνεργάτες του.
Ο δεύτερος, επίσης γηραιός δίπλα στον παππού μου, αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι ο μπάρμπα-Ζαφείρης Τρικαλινός, (παππούς του φίλου Ζαφείρη Τρικαλινού)και αμέσως αριστερά του ο γιός του Γιώργος Τρικαλινός.
Στην κάτω πρώτη σειρά και πρώτος αριστερά, διακρίνεται ο μπάρμπα-Νίκος Γεωργόπουλος, νέο παιδί τότε...
Οι υπόλοιποι δυστυχώς δεν αναγνωρίζονται.
Μακάρι να μπορούσαμε να τους αναγνωρίσουμε όλους και να αναφέρουμε τα ονόματά τους έτσι... γιά την ιστορία και την μνήμη ως εργατών της λιμνοθάλασσας, που τόσο την αγάπησαν και την υπηρέτησαν...
Δημοσίευση σχολίου