

Κάποιοι στην πόλη μας βαρέθηκαν από νωρίς να βλέπουν γαίτες και σταφνοκάρια και αποζητάνε "γαλικά και πιάνο" και τοπία άλλα...Μα θέλουν να' χουν το δικαίωμα να τα νοσταλγούν όποτε νοιώσουν την ανάγκη...Eπιλεκτική συγκίνηση για το μέρος-το δικό τους μέρος- που μεγαλώσανε, που σαν παιδιά τρέξανε και κολύμπησαν στα πράσινα νερά της λιμνοθάλασσας.
Και λέω πως κουράστηκαν να βλέπουν να αποτυπώνεται εικαστικά το μοναδικό τοπίο της μνήμης τους. Αναμνήσεις και κάποτε τις τρώμε και γίνονται αίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου