Οι άσπρες μέρες μιας πόλης ΙΙΙ

Η φωτογραφία δεν είναι πρόσφατη, τραβήχτηκε πριν τρία χρόνια περίπου στο κέντρο του Αιτωλικού. Δεν έχουν αλλάξει και πολλά... Εκείνο το βράδυ πάντως το χιόνι κατάφερε να στολίσει διακριτικά την "αστόλιστη" πόλη μας.

Οι άσπρες μέρες μιας πόλης ΙΙ

Η κεντρική πλατεία του Αιτωλικού χιονισμένη. Η ομορφιά της παλιάς πόλης "ντυμένης" με χιόνι. Σήμερα ξεπάγιασαν στα χείλη μας τα προβλήματά της...

Οι άσπρες μέρες μιας πόλης Ι

Η πρώτη εικόνα μας μεταφέρει στον κεντρικό δρόμο γύρω στο 1965, όταν το χιόνι είχε πέσει πυκνό στο Αιτωλικό, μπροστά στο κουρείο του Τάκη Παρά - τώρα φαρμακείο... Η δεύτερη, είναι τραβηγμένη στα Ρεμπάκια. Μια φορά κι έναν καιρό, αυτή η πόλη έβλεπε και μιαν άσπρη μέρα...

Σταφνοκάρι ΙΙ

Tελικά τα σταφνοκάρια τα ζωγράφισαν κι άλλοι γιατί ευτυχώς υπήρχαν κι αλλού.Το παραπάνω έργο ζωγραφίστηκε το 1885 και φυλάσσεται στο μουσείο Σέιπμιβεισετι στη Βουδαπέστη. Είναι από τα πιο όμορφα έργα του μεγάλου Γάλου ζωγράφου Κλοντ Μονέ (1840-1858), όταν κατοικούσε στο γαλικό ψαροχώρι Ετρετά.

Κάποιοι στην πόλη μας βαρέθηκαν από νωρίς να βλέπουν γαίτες και σταφνοκάρια και αποζητάνε "γαλικά και πιάνο" και τοπία άλλα...Μα θέλουν να' χουν το δικαίωμα να τα νοσταλγούν όποτε νοιώσουν την ανάγκη...Eπιλεκτική συγκίνηση για το μέρος-το δικό τους μέρος- που μεγαλώσανε, που σαν παιδιά τρέξανε και κολύμπησαν στα πράσινα νερά της λιμνοθάλασσας.

Και λέω πως κουράστηκαν να βλέπουν να αποτυπώνεται εικαστικά το μοναδικό τοπίο της μνήμης τους. Αναμνήσεις και κάποτε τις τρώμε και γίνονται αίμα...

Σταφνοκάρι Ι

Ο "Φτωχός Ψαράς", είναι ο τίτλος του έργου που βλεπουμε στην φωτογραφία. Δημιούργημα του Γάλλου ζωγράφου Πιβί Ντε Σαβάν (Puvi De Shavannes, 1824-98), σύγχρονος των ιμπρεσιονιστών αλλά με δική του προσωπική οπτική.
Το σταφνοκάρι, το γνωστό μας πλεούμενο έχει πολλές δυσκολίες στην ετυμολογησή του. Μια εκδοχή έδωσε παλιότερα ο Αιτωλικιώτης καθηγητής κ. Καλογήρου, επικεντρώνοντας τη σχέση της κατασκευής του στρογγυλού διχτυού με το "στεφάνι">"στεφανοτάρι">σταφνοκάρι.
Μια δική μας προσέγγιση ίσως είναι πιο κοντά. Στην αρχαία ελληνική, συναντούμε τη λέξη "στάφνη" που ήταν ένα μέτρο ζυγίσματος. Συναντούμε επίσης τον τύπο "κάριον", με τον οποίο χαρακτήριζαν όλα τα ελαφριά ξύλινα σκάφη. Η σύνθεση των δύο αρχαίων λέξεων, φαίνεται να μας οδηγεί σε μια αποδεκτή μάλλον ετυμολογία: "στάφνη"+"κάριον", το ζυγισμένο-λόγω του ιδιαίτερου μοχλού που κρατάει το δίχτυ - σκαρί... Πολλά είναι άλλωστε τα ψαράδικα εργαλεία που τα ονόματά τους κατάγονται απευθείας από την αρχαία ελληνική γλώσσα: κάμαξ (καμάκι), στάλιξ (σταλίκι) κ.α.

Τα σπίτια μιας πόλης ΙΙ

Κάποτε καθρεφτίζονταν στα νερά της λιμνοθάλασσας. Το μοναδικό κτίριο που διασώζει στην πόλη μας αρχιτεκτονικά στοιχεία του ιταλικού ρεύματος της δεκαετίας του 30. Ιταλός καλλιτέχνης μάλιστα ζωγράφισε τις οροφές του και διακόσμησε το κάτω μέρος των εσωτερικών τοίχων του. Όλα διατηρούνται ακόμη - τουλάχιστον στο ένα τμήμα του δίδυμου οικοδομήματος.
Μετά ήρθε το μπάζωμα και το σπίτι τότε θύμισε σκηνικό για χιτσκοκικά θρίλερ τύπου "Ψυχώ". Το σχολικό συγκρότημα του Β' δημοτικού, το κρύβει σήμερα αν κοιτάξει κανείς από την παραλία της ανατολικής ακτής. Κι όμως κάτι συνεχίζει να φαίνεται από παντού: είναι οι εντυπωσιακοί τρεις φοίνικες που στη φωτογραφία μόλις που ξεχωρίζουν στη δεξιά πλευρά του κήπου.

To Αιτωλικό επι-πλέει, βίντεο!

Το υλικό τραβήχτηε από τον Αποστόλη Μπλίκα, τις πρώτες ώρες της πλημμύρας...

Το Αιτωλικό επι-πλέει Νο 2

To Aιτωλικό επι-πλέει...

Σαν το χιόνι που πέφτει και σκεπάζει όλες τις ατέλειες και τις ασχήμιες έτσι και το νερό της λιμνοθάλασσας , φούσκωσε κι όρμησε θυμωμένο και κατέκλυσε τις γειτονιές της νότιας πλευράς του νησιού. Όμορφες εικόνες, μοναδικές και το τοπίο άλλαξε: νερένια πολιτεία...

Η άσχημη πλευρά ήταν η αγωνία αρκετών συμπολιτών μας που σε επιφυλακή με τις σκούπες και τους κουβάδες προσπαθούσαν να περιορίσουν την αναπάντεχη "μπασά" της λιμνοθάλασσας. Η πυροσβεστική κλήθηκε να αντλήσει το αλμυρό νερό από πολλά σπίτια...

Ο Αιτωλικιώτης Γιάννης Γκερέκος και το νέο του Βιβλίο.

Ένας εξαιρετικός επιστήμονας στον χώρο της Τέχνης, Μουσειολόγος και Καθηγητής συντήρησης έργων Τέχνης, ο συμπατριώτης μας Γιάννης Γκερέκος, παρουσιάζει το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο "Καρατζά" της Εθνικής Τράπεζας στην πλατεία Κοτζιά, το Λεύκωμα "Εικόνες της Τήνου" - έκδοση του Πανελληνίου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, γεμάτο με βυζαντινές εικόνες που φυλάσονται στα μοναστήρια και στις εκκλησίες του νησιού - οι πιο πολλές συντηρημένες από τον ίδιο.
Στην παρουσίαση θα συμμετέχουν ανάμεσα σ' άλλους, ο Γ. Καλός, πρ. Υφυπουργός Παιδείας, ο Τηλ. Χυτήρης, η Δρ. Αναστ. Λαζαρίδου-αναπλ. Δ/ντρια του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου και η Αικ. Δελαπόρτα,-Προιστ. Εφορείας Βυζαντ. Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Ευχόμαστε στον κ. Γιάννη Γκερέκο πάντα επιτυχημένες δημιουργικές προσπάθειες στο δύσκολο πραγματικά αντικέιμενο της διάσωσης της ιστορίας μέσα από την Τέχνη.

Τα σπίτια μιας πόλης Ι

φωτ. 1 φωτ. 2

Αν σταθεί κανείς σήμερα δίπλα στην κολώνα - η οποία έχει ακριβώς την ίδια κλίση -που διακρίνεται στην φωτ. 1 και κοιτάξει από την ίδια ακριβώς οπτική γωνία που τραβήχτηκε η φωτογραφία, το τοπίο είναι πλέον εντελώς διαφορετικό.

Το κτίριο στο βάθος που στέκεται ολομόναχο στην άκρη της λιμνοθάλασσας, το κρύβουν τώρα μεγάλα δέντρα που φυτεύθηκαν εδω κι εκεί - άναρχα - χωρίς σχεδιασμό και γνώσεις αρχιτεκτονικής τοπίου.

Το ιδιαίτερο αυτό οίκημα, εξαιρετικού σύνθετου νεοκλασικού ρυθμού στέκεται ακόμη εκεί, απέναντι στο "λιμανάκι" και στο αμφίβολης αισθητικής κτιρίου που στεγάζει το Κατράκειο.

Στην κάτω φωτογραφία, σε πρώτο πλάνο, μερικά πιθάρια και ένας φράχτης από καλαμωτή - έργα χεριών ανθρώπινων με φυσικά υλικά. Εδώ το λευκό σπίτι αποπνέει όλη του τη μεγαλοπρέπεια, απαλλαγμένο από κάδους σκουπιδιών και παρκαρισμένα αυτοκίνητα, επιβάλλοντας ακόμα και σήμερα την αισθητική του στον χώρο. Μπροστά του, σώζεται το μοναδικό εμφανές τμήμα της παλιάς προκυμαίας της πόλης...