30 Ιουλ 2016

0 "Αρχοντοχωριάτης" στην Τελετή Λήξης του 5ου "Θεάτρου Όψεις" στο Αιτωλικό - Τιμώμενο πρόσωπο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Κώστας Καζάκος!

5η Θεατρική Συνάντηση Ερασιτεχνικών Ομάδων

"Θεάτρου Όψεις" - Τελετή Λήξης

Διοργάνωση:

Πολ. & Μορφ. Σύλλογος "Το Αιτωλικό" & Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού/Πολ. & Μορφ. Συλλόγου "Το Αιτωλικό"

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

«Ο Αρχοντοχωριάτης»

του Μολιέρου

σε διασκευή Γιάννη Καλατζόπουλου - Σκηνοθεσία Διονυσία Ολιβώτου.

από τη Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού/ Πολ. & Μορφ. Συλλόγου «Το Αιτωλικό» 

Θα παρευρίσκεται και θα τιμηθεί ο ηθοποιός και σκηνοθέτης 

Κώστας Καζάκος

Υπόθεση

Ο κυρ-Ιορδάνης είναι ένας ευκατάστατος νοικοκύρης. Τίποτα δεν του λείπει. Έχει εισοδήματα, ένα άνετο σπιτικό, μια υπέροχη σύζυγο και μια τρισχαριτωμένη κόρη που τον αγαπά και τον σέβεται. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στη γη. Έχει όμως προσβληθεί από μια φοβερή ασθένεια: τη μεγαλομανία. Θέλει να δείχνει ανώτερος απ’ αυτό που πραγματικά είναι. Πασχίζει να απαλλαγεί από τη “ρετσινιά” της ταπεινής καταγωγής του και να αποκτήσει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της ανώτερης τάξης, της αριστοκρατίας. Μαϊμουδίζει συμπεριφορές ξένες προς την ιδιοσυγκρασία και την ανατροφή του, μιμείται το life style που επικρατεί στο παλάτι του βασιλιά Λουδοβίκου 14ου, σπαταλάει τεράστια ποσά σε δασκάλους για να τον μεταμορφώσουν, ώστε να γίνει αποδεκτός από την άρχουσα τάξη. Το ψώνιο του και την αφέλειά του εκμεταλλεύεται ο αδέκαρος, ξεπεσμένος Κόμης Δοράντης και τον ταράζει στα δανεικά κι αγύριστα, καθώς ο καλοκάγαθος αστός κυρ-Ιορδάνης ονειρεύεται να παντρέψει με τον Κόμη την κόρη του Λουκίλη και να εισχωρήσει με αυτόν το γάμο στους κύκλους της αριστοκρατίας.Έλα όμως που η Λουκίλη αγαπάει έναν όμορφο νεαρό της δικής της τάξης, τον Κλεόντη!…Αυτός, με τη συμπαράσταση της Κυρίας Ιορδάνη, της πιστής της καμαριέρας Νικολέτας, αλλά προπάντων χάρη στα κόλπα του Κοβιέλου -του δαιμόνιου υπηρέτη του, θα παρακάμψει όλα τα εμπόδια και θα αποκτήσει την αγαπημένη του, δίνοντας στον Αρχοντοχωριάτη ένα…φάρμακο πολύ πικρό, αλλά όχι και σίγουρα αποτελεσματικό.


Διανομή

Κος Ιορδάνης (Αρχοντοχωριάτης): Σύρρος Κώστας
Κα Ιορδάνη: Χρύσα Πατίρη
Λουκία (κόρη τους): Πηνελόπη Σέρβου
Νικολέτα (υπηρέτριά τους): Αστέρω Περγαντή
Φίλιππος (αγαπημένος της Λουκίας): Βασίλης Καστανάς
Μηνάς (υπηρέτης του Φίλιππου και αγαπημένος της Νικολέτας): Σάλας Γιώργος
Κόμης Χανς(αριστοκράτης τρακαδόρος): Νίκος Τσακαλώζος
Μαρκησία + Τραγουδίστρια: (ερωμένη του Χανς): Ζωή Υφαντή
Δάσκαλος της Μουσικής + Χότζας: Διονύσης Παρράς
Δασκάλα του Χορού: Ευαγγελία Πατρινού
Δάσκαλος της Ξιφασκίας: Μελέτης Πατρινός
Καθηγήτρια της Φιλοσοφίας: Βίκυ Τσίντζου
Υπηρέτρια Βου: Χρυσάνθη Κτιστοπούλου
Α΄Θεατρίνα: Μάρια Μπρούνου
Β΄Θεατρίνα: Μαρία Σύρρου

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Διονυσία Ολιβώτου
Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Μιχάλης Κότσαρης
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Κων.νος Πλακίδας
Στίχοι: Γιάννης Καλατζόπουλος
Επιμέλεια Ήχου: Πάνος Ακρίδας
Φωτισμοί: Δημήτρης Στογιάννης
Κονσόλα Ήχου: Θανάσης Καππές, Δημήτρης Σκούρτας
Φροντιστήριο Ρούχων: Αναστασία Μαρκέτου
Φροντιστήριο Αντικειμένων: Μάρια Μπρούνου
Κομμώσεις: Μαρία Σύρρου, Στέλλα Σπαή
Μακιγιάζ: Θεατρική Ομάδα
Τεχνική Υποστήριξη: Θεατρική Ομάδα

Το σήμα της παράστασης φιλοτέχνησε
ο Μιχάλης Κότσαρης

Έφορος Θεατρικής Ομάδας:
Κώστας Σύρρος

Οργάνωση Παραγωγής:
Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού Πολ. & Μορφ. Συλλόγου
Παραγωγή:
© Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος "Το Αιτωλικό"

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Παρατηρώντας τα έργα που κάθε χρόνο ανεβάζονται από επαγγελματικές και μη ομάδες, βλέπουμε ότι κάποια δε λείπουν καμία χρονιά. Κι αυτό είναι που δείχνει την ‘κλασσικότητα’ ενός έργου. Η διαχρονικότητα του περιεχομένου του, των νοημάτων του και το πώς αυτά μεταπλάθονται και μπορούν να αντικατοπτρίζουν κάθε φορά την κοινωνία του –εκάστοτε- σήμερα είναι ο δείκτης.

Ο Αρχοντοχωριάτης, του Μολιέρου –αν και γραμμένο το 1670- είναι ένα απ’ αυτά. Μία ‘πραγματεία’ πάνω στα ανθρώπινα πάθη, τα οποία παραμένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα των αιώνων.

Η ακόρεστη δίψα του ανθρώπου για πλούτο και αξιώματα, η αλαζονεία, η ματαιοδοξία, η μεγαλομανία, η αγωνία του ανθρώπου για το πώς φαίνεται απέναντι στους άλλους παρά για το ποιος είναι, τον οδηγούν στην ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του χρήματος –και αντίστροφα. Με το χρήμα κάποια πράγματα αγοράζονται και κάποια άλλα εξαγοράζονται. Για παράδειγμα, η γνώση, χωρίς να διαθέσεις χρόνο και χωρίς να κοπιάσεις, μπορεί να αγοραστεί και οι άνθρωποι και οι συνειδήσεις τους, μπορούν να εξαγοραστούν. Όλα έχουν την τιμή τους, σε κάθε εποχή της ανθρωπότητας.
Τι γίνεται όμως μ’ εκείνους που αντιστέκονται;

Βλέποντας ένα έργο σαν αυτό, θα γελάσουμε με τα καμώματα αυτού του ‘εκκεντρικού’ τύπου –παρόλο που αναγνωρίζουμε κι ένα μέρος του εαυτού μας μέσα σ’ αυτό- αλλά ας μην σταματήσουμε εκεί. Ας δούμε και τις δυνάμεις γύρω του που προσπαθούν να δώσουν συνειδητοποίηση και αυτογνωσία –άρα αλήθεια!

Το θέατρο δε δίνει λύσεις, δίνει όμως παραδείγματα. Κι αν δε μπορούμε να βγάλουμε «τρίχα-τρίχα τα μαλλιά τους να φανεί η αρχοντιά τους», μπορούμε να πιστέψουμε στη δύναμη που πηγάζει από τα εσωτερικά ηθικά μας κίνητρα, η οποία θα μας οδηγήσει στη συνείδηση της δύναμης του ανθρώπου να αντιστέκεται σε κάθε μορφή… αρχοντοχωριατιάς!

Διονυσία Ολιβώτου
Θεατρολόγος - Εκπαιδευτικός


Για το σήμα της παράστασης
Γράφει ο Μιχ. Κότσαρης, Xαράκτης - Ζωγράφος

Λογική και συναίσθημα, σχέδιο και χρώμα, κρατούν το καθένα τους την αυτονομία στην ύπαρξη τους, την αυθεντικότητα στην έκφραση τους. Αυτά βέβαια συμβαίνουν πάνω στο χαρτί, γιατί στο θέατρο ή στη ζωή, το πορτραίτο του «Αρχοντοχωριάτη» μετασχηματίζεται σε μια τσαλακωμένη χάρτινη εικόνα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σχετικές αναρτήσεις!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...