23 Οκτ 2013

"Τρία Τοπία της Λιμνοθάλασσας"



 
"Τρία τοπία της Λιμνοθάλασσας" - Χαρακτικά μονότυπα - 2013
"Η αυριανή τέχνη είναι εκείνη, την οποία, τουλάχιστον σήμερα, το σύστημα δεν είναι σε θέση ακόμα να την αφομοιώσει".

Εμμανουήλ Μαυρομμάτης-Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του ΑΠΘ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα λόγια του Μανώλη Μαυρομάτη για την αυριανή τέχνη,δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για την παραγωγή εικαστικών έργων ακατανόητων και αφηρημένων.Χωρίς την αισθητική αρτιότητα αυτά τα έργα θα υπολείπονται από τα εκπληκτικά αριστουργήματα που μας κληρονόμησαν οι μεγάλοι πραγματικά καλλιτέχνες.

ergo gallery 1998 είπε...

Αρχικά τα λόγια του Μ. Μαυρομμάτη δεν συνοδεύουν, σχολιάζοντάς τα, τα έργα που εικονίζονται στην συγκεκριμένη ανάρτηση. Ωστόσο το νόημά τους δεν έχει καμία σχέση με το ύφος και την καλλιτεχνική αξία των εικαστικών έργων, είτε είναι κλασσικά είτε νεώτερα. Προφανώς ο καθηγητής εννοεί ό,τι το σύστημα "χρειάζεται" καλλιτεχνική παραγωγή που το υπηρετεί και προωθεί τα αδιέξοδά του...Τέλος, ας μην ξεχνούμε την υποκειμενικότητα της τέχνης - θέμα για το οποίο έχουν γραφθεί αρκετά και μάλιστα από από τους ίδιους τους καλλιτέχνες, αυτούς που σήμερα θεωρούμε κλασικούς. Γιατί όταν ο Λεονάρντο έγραφε τις πραγματείες του δεν θεωρούσε τον εαυτό του κλασικό αλλά νεωτεριστή και πρωτοπόρο. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σας.

Ανώνυμος είπε...

Εχω σταθεί μπροστά σε μια νεκρή φύση ενός άγνωστου Φλαμανδού ζωγράφου. Καταπληκτική ρεαλιστική απεικόνιση του φρούτου που είναι σε σήψη. Είμαστε σοβαροί; Αυτό είναι τέχνη; Αυτό απλά είναι "χειροτεχνία". Δίπλα στο σάπιο "εικαστικό" μήλο, υπήρχαν τα μισοτελειωμένα σχέδια του Ρέμπραντ. Αμεσα,αδρά και μοναδικά στη ενάργεια και στην εικαστική τους "δύναμη". Αν ο Ρέμπραντ δεν είναι Δάσκαλος... Δίπλα στο Ρέμπραντ, αφέθηκα στις μαγικές πινελιές του Βαν Γκόγκ. Αν ο ΒΑΝ ΓΚΟΝΓΚ δεν είναι... Τα μάτια μας συμπληρώνουν η απορίπτουν ένα εικαστικό έργο - κάποια μάτια όμως φοράνε παρωπίδες και βλέπουν μόνο αυτό που τους "συγκινεί". Ας διαβάσουμε κάποια βιβλία που μιλούν και διαλέγονται στο θέμα της αισθητικής. Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ συμβαδίζει με την εποχή της όπως συνήθιζε να λέει ο Παπανούτσος. Ας διαβάσουμε λοιπόν Παπανούτσο - το μοναδικό έργο που γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα για το μεγάλο θέμα της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ. Ένα θέμα βαθιά φιλοσοφικό,που εξηγεί πολλά περί κλασσικών έργων και της αισθητικής τους αρτιότητας: "AΙΣΘΗΤΙΚΗ", εκδ. ΙΚΑΡΟΣ, Αθήνα 1976, και ειδικότερα στις σελίδες 367-404.

Σχετικές αναρτήσεις!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...