Όψεις μιας πόλης, το Αιτωλικό του 1884, μέρος δεύτερο.

Συνεχίζοντας την αναφορά μας στις ταξιδιωτικές εντυπώσεις του  λογοτέχνη Δ. Βικέλα (υπήρξε ο εμπνευστής τησ αναβίωσης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων), παραθέτουμε το παράκατω απόσπασμα:
".....Ότε επεστρέψαμεν εκ Κατοχής εις Αιτωλικόν, ενώ ητοιμάζετο η άμαξα δια το Μεσολόγγι, εχρησιμοποίησα ευαρέστως την ώραν συνδιαλεγόμενος με ικανούς εκ των αντιπροσώπων της νέας εκεί γενεάς.
  Οι μικροί Αιτωλοί επιστρέφοντες από το σχολείον διήρχοντο φαιδροί και ζωηροί την πλατείαν, όπου επεριμέναμεν καθήμενοι υπό την εξέχουσαν στέγη του καφενείου. Η φυσική ενώπιων ξένων δειλία των εδυσκόλευε κατ' αρχάς την επικοινωνίαν, αλλ' εντός ολίγου εξημερώθηκαν και περιεκυκλώθην εκεί επί της πλατείας υπό ολοκλήρου του σχολείου.
  Γνωρίζεις τι προπάντων μου επροξένησεν ευχαρίστησιν; ότι είχον εις τους μικρούς θύλακάς των ως βιβλίον αναγνώσεως "τους ενδόξους Έλληνας του 1821, ή τους πρωταγωνιστάς της Ελλάδος". Καλλίτερον ανάγνωσμα δεν ηδύνατο να δοθή εις Ελληνόπαιδας. Αλλ' οφείλω να προσθέσω, ότι οι περί εμέ μικροί ήρωες εκείνοι εφόρουν πάντες γιακέτα και πανταλόνια. Ουδέ εις φουστανελοφόρος! Το εθνικόν ένδυμα είναι και μεταξύ των ηλικιωμένων σπανιώτερον κατά πολύ ενταύθα ή προς βορράν του όρους Ζυγού"