"...Επειδής σ' όλη μας τη ζωή αρπάχτήκαμε απ' αόρατα πηδάλια
κι ο καθένας τα ονομάτισε κατά πως του ταίριαζε.
επειδής, κυλώντας ο καιρός, όσοι πλάσανε τη μυθολόγια της παιδικής μας ηλικίας
μας άφησαν χρόνους,
και συ πατέρα μαζί τους.
επειδής απόμειναν τα γυμνά μας πέλματα που αλώνιζαν κάποτε τις αμπολιές
απ' τα χαράματα ως τη νύχτα κι ανοίγαμε παράθυρα φανταστικά
για νά' μπει λίγο φως...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου