Ένας αναλυτικός κατάλογος που καταγράφει τα αγκυροβολημένα αιτωλικιώτικα πλοία την 12η Νοεμβρίου 1764, δείχνει την ευμάρεια και την χαμένη πλέον αιτωλικιώτικη επιρροή στο θαλάσσιο εμπόριο. Σημειώνει σχετικά η Σ. Κ. Αλεξανδροπούλου: "H ναυπηγική τέχνη δεν είναι αποτέλεσμα ολιγοχρονίου επιδόσεως, πρέπει να υπήρχε παράδοση αιώνων για τα αιτωλικά ναυπηγεία...Στο ξεκίνημά τους πρέπει να συνέβαλαν σημαντικά οι Επτανήσιοι. Οι σχέσεις τους με τους κατοίκους των Ιονίων νήσων, ικανώτατους από παλιά ναυτικούς, ήταν ανέκαθεν στενές...η ναυπηγική θα στηρίχθηκε και στην άφθονη πρώτη ύλη των δασών της περιοχής, ιδίως του Αρακύνθου, που έχει και σήμερα μεγάλη δασοκάλυψη. Η βελανιδιά, το κύριο δέντρο του, προμηθεύει την πιο κατάλληλη ναυπηγική ξυλεία."
Ο Αντώνης Βλαχόπουλος είναι σήμερα ο τελευταίος και συνάμα γεναίος αυτής της παράδοσης. Στην άκρη της λιμνοθάλασσας δημιουργεί, κόντρα στο πλαστικό και ψεύτικο που πολιορκεί την καθημερινότητά μας. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που βαρέθηκαν την γαίτα μας, την λιμνοθαλασσίτικη παράδοση μας και απαξιώνουν τις "δημιουργικές" προεκτάσεις τους, λες και μεγάλωσαν αλλού, και ξαφνικά αγάπησαν "άλλα" - αυτό που ούτε η Βάσω Κατράκη ούτε και ένας από τους κορυφαίους ιμπρεσιονιστές έλληνες, ο δικός μας Δήμος Μπραέσσας δεν απέφυγε: να κάνουν εικόνες τις παιδικές τους αιτωλικιώτικες μνήμες, στην πρώτη περίοδο της δημιουργίας τους, και μετά να βρουν τη δική τους προσωπική έκφραση - όπως όλοι μας... Αλλά τι να λέει, την πόλη σου την αγαπάς στο συνολό της και όχι μερικώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου