Tο Ιμπρεσσιονιστικό Αιτωλικό: Δήμος Μπραέσσας (1880-1964), ένας σπουδαίος Ζωγράφος.

Ο Δήμος Μπραέσσας γενήθηκε το1880 στο Αιτωλικό.
Αρχικά ακολούθησε τη "συντηρητική" σχολή του Ν. Λύτρα αλλά μετά έγινε από τους πρώτους και πιο ένθερμους έλληνες ιμπρεσιονιστές. Στο σημαντικό έργο του βλέπει κανείς την αφαιρετική διάθεση και την ηθελημένη απλούστευση της φόρμας. Τα θέματά του είναι τοπία, προσωπογραφίες και απλές καθημερινές στιγμές.
Το 1944 έγινε πρόεδρος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις όπως η Μπιενάλε της Βενετίας το 1934 και η συμμετοχή του στην Exposition Internationale στο Παρίσι όπου τιμήθηκε με το χάλκινο μετάλλιο. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στο Δημαρχείο Αιτωλικού και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.


Το έργο: " Το λιμάνι της Ύδρας"(60χ80, λάδι σε μουσαμά), δημοπρατήθηκε από τον οίκο Μπόναμς του Λονδίνου, στην Lonton Greek Sale (Δεκέμβριος του 2005)

Όψεις μιας πόλης: Στα γεφύρια, με ποδήλατα και κάρα...

" Μ' αεροπλάνα και παπόρια..." τραγουδούσε η μεγάλη ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλου, ερμηνεύοντας Σαβόπουλο... Εμείς δέν έχουμε τίποτε απ' αυτά...κάποτε είχαμε κάρα κι ακόμα- ευτυχώς - έχουμε ποδήλατα! Η αλήθεια είναι ότι τα γεφύρια έγιναν για να αντέχουν το βάρος ελαφρών τροχοφόρων και πραγματικά είναι αρχιτεκτονικό επίτευγμα που τόσα χρόνια αντέχουν την επιβάρυνση βαρέων οχημάτων. Έργο ικανών ηπειρωτών μαστόρων, πολύτοξα - τα μεγαλύτερα στα Βαλκάνια - έχουν κατά καιρούς υποστεί άστοχες και καταστροφικές επεμβάσεις. Η απομάκρυνση των στηλών της ΔΕΗ από το ανατολικό μέρος τους είναι ένα θετικότατο βήμα και είναι μια κάποια αρχή. Η αποφυγή της κατάρευσής τους, η ύπαρξή τους, ότι συμβολίζουν...την ένωση, την διέξοδο... ότι και νά 'ναι τέλος πάντων, είναι η ταυτότητά μας!

Νησιά υπάρχουν πολλά, νησί με γέφυρες κανένα! Eξαιρούμε τη Βενετία που έχει πολλές. Ξέρουμε όμως ότι η Βενετία δεν είναι νησί, αφού ένα μεγάλο μέρος της ακουμπάει στη στεριά...

Στην πρώτη φωτό ο θείος μου, Γεράσιμος Κότσαρης στα δεκαοκτώ του, βολτάρει με το ποδήλατό του στα δυτικά γεφύρια... Στη δεύτερη φωτό, άγνωστος χαμογελαστός ξωμάχος επιστρέφει με το κάρο από τα περιβόλια του...

Ποτέ μην γκρεμίζεις γέφυρες...

"Καρτερία": Το πρώτο ελληνικό ατμοκίνητο πολεμικό σκάφος και ο κυβερνήτης του Φρανκ Άμπνευ Άστιγγξ.

Πρίν βρεθεί στη δική μας λιμνοθάλασσα, προσπαθώντας με οδηγό τον Άστιγξ να ελευθερώσει την πόλη μας, είχε ένα μακρύ και περιπετειώδες ταξίδι.
Η Καρτερία παραγγέλεται το 1824 με διαμεσολαβητή ανάμεσα στην ελληνική πλευρά και τους Άγγλους δανειστές Ricardo’s, τον λόρδο Έλλις.
Το 1825 οι Άγγλοι επιβάλλουν εκβιαστικά ως αρχηγό του ατμοκίνητου στόλου της Ελλάδος το ναύαρχο λόρδο Κόχραν. Έπρεπε βέβαια εκτός της Καρτερίας να παραγγελθούν και άλλα σκάφη. Το πρωτόκολλο που υπέγραψε πάλι ο Έλλις και αρκετοί Άγγλοι φιλέλληνες, προέβλεπε την παραγγελία ακόμη 5 σκαφών αξίας 150.000 λιρών ενώ η παράδοση θα γινόνταν εντος 2,5 μηνών. Έτοιμα πλοία όμως δεν υπήρχαν κι έτσι οι ημερομηνίες του πρωτοκόλλου δεν θα τηρούνταν. Τα πλοία θα ναυπηγούνταν στα ναυπηγεία του Μπρεντ ενώ η Καρτερία είχε ήδη αρχίσει να κατασκευάζεται στο Ντέπφορντ και την όλη επίβλεψη είχε ο Κόχραν.
Το πρόγραμμα όμως καθυστερούσε επικίνδυνα κι έτσι ξεσπάει το «σκάνδαλο του Λονδίνου». Η τιμή της Καρτερίας είχε συμφωνηθεί στις 12.000 λίρες τη στιγμή που το καθένα από τα υπόλοιπα κόστιζε υπερ διπλάσια. Η επιτροπή των τριτεγγυητών (Λορδος Ελλις κ. α.), διαχειρίζονταν τα χρήματα εν αγνοία των Ελλήνων, αγόραζαν άχρηστα υλικά και πλήρωναν ύποπτες αμοιβές και προμήθειες. Ο Κόχραν μάλιστα αγόρασε ένα έτοιμο σκάφος για ναυαρχίδα του, την ημιολία «Μονόκερως»και την εξόπλισε με πολυτέλεια (για την κάβα μόνο πληρώνει 2.500 λίρες). Οι 150.000 λίρες μαζί με τις 12.00 της Καρτερίας καταξοδεύονται.
Στην Ελλάδα το Μεσολόγγι έχει ήδη πέσει. Ο Κόχραν θορυβημένος επισπεύδει τη ναυπήγηση της Καρτερίας ώστε να πλεύσει τουλάχιστον αυτή
προς βοήθεια. Το σκάφος έπρεπε να είχε παραδοθεί τον Αύγουστο του 1825 αλλά οι εργασίες του θα τελειώσουν τον Μάρτιο του 1826. Κυβερνήτης θα τοποθετηθεί ο Άστιγξ (Frank Abney Hastings, 1794-1828) του οποίου οι ικανότητες θα αλλάξουν την κατάσταση. Δραστήριος και έντιμος, προετοιμάζει το πλοίο αγοράζοντας μάλιστα με δικά του χρήματα τα ναυτιλιακά όργανα και τους χάρτες και θα δώσει ιδιαίτερη σημασία στον πυροβολικό τομέα. Το Φεβρουάριο του 1826 δίνει εντολή στον ύπαρχό του Χέιν να πλεύσει προς την Ελλάδα μεταφέροντας ναυτικό εξοπλισμό και κάρβουνο. Ενας αγγλικός νόμος όμως, απαγόρευε στην Καρτερία να αποπλεύσει με τα κανόνια της κι έτσι διέταξε τον Χέιν να ζητήσει τα κανόνια του φρουρίου του Ναυπλίου κάτι που βρήκε αντίθετους τους Ελληνες αξιωματικούς ετσι ώστε αργότερα να μεταφερθούν δια ξηράς. Η Καρτερία έπλευσε δοκιμαστικά στον Τάμμεση και στις αρχές του Ιουλίου του 1826 ξεκίνησε για την Ελλάδα.
Οι περιπέτειες του σκάφους ξεκινούν. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της στη Μεσόγειο, πυρκαγιά θα καταστρέψει τις μηχανές πλοήγησης και με την βοήθεια των ιστίων της θα καταπλεύσει στο Κάλιαρι της Σαρδηνίας. Από εκεί θα στείλει τον Τζορτζ Φίνλευ (τον μετέπειτα ιστορικό και βιογράφο του) στην Αγγλία για την προμήθεια ανταλλακτικών. Το πρωινό της 3ης Σεπτεμβρίου 1826 “πρωτοφανής ενάλιος θόρυβος” ξυπνά τους κατοίκους του Ναυπλίου και όλοι μένουν έκθαμβοι μπροστά στο “παπόρι του Κοχράνη”όπως το είπαν. Οι δύο μεγάλοι τροχοί στα πλάγια του πλοίου τους έκαναν να πιστέψουν ότι με λίγη προσπάθεια θα μπορούσε ν’ ανέβει στην κορυφή του Παλαμηδιού.
Ο Άστιγξ - πλοίαρχος πλέον του Ελληνικού Ναυτικού - προσπαθεί να κάνει το σκάφος του ετοιμοπόλεμο. Ο οπλισμός του ήταν βαρύς και πρωτόγνωρος για την εποχή (8 πυροβόλα που έριχναν εκρηκτικά κοίλα βλήματα των 68 λιβρών συστήματος Πεζάνς), αλλά εκείνο που δημιούργησε προβλήματα ήταν επάνδρωση του πλοίου. Ιδιαίτερα ενοχλήθηκαν οι Υδραίοι επειδή δεν προτιμήθηκαν ναυτικοί από τις δικές τους τάξεις προκαλώντας τον Άγγλο φιλέλληνα να τους πει ότι : “ δεν ήλθα διά διασκέδασιν. Ήλθα να πολεμήσω και όχι να ρίξω βόμβας εις τον αέραν…θα προσλάβω χρησίμους”. Η τελική σύνθεση του πληρώματος αποτελούνταν από 17 αξιωματικούς, 22 υπαξιωματικούς 110 ναύτες, 22 πυροβολητές και 4 μάγειρες ενώ η καταγωγή του πληρώματος ήταν αγγλική, ελληνική και σουηδική. Ο Σμυρναίος Ιωσήφ Φαλάγγας ανέλαβε ύπαρχος, ο Χέιν διοικητής του πυροβολικού, ο Ψαριανός Μικές Δούκας και ο Ιωάννης Σωτηριάδης αρχηγοί των αξιωματικών, ο Αμερικανός φιλέλληνας Σαμιουελ Χάου ιατρός και τέλος ο Ι. Κριτοβουλίδης τοποθετήθηκε φροντιστής και γραμματέας.
Η Καρτερία συμμετείχε στις ναυτικές επιχειρήσεις των ετών 1826-1828, ρίπτοντας συνολικά 18.000 περίπου βλήματα. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1827 καταστρέφει 9 από τα 11 πλοία του τουρκικού στόλου στον κόλπο της Ιτέας. Μαζί με τον στρατηγό Τσωρτς, την 11η Μαίου του 1828 αρχίζουν την πολιορκία του Αιτωλικού αφού πριν είχε ανακαταληφθεί ο Ντολμάς και ο Πόρος (10 Απριλίου). Την 25η Μαίου ο ήρωας-κυβερνήτης της Καρτερίας θα πληγωθεί και θα μεταφερθεί στη Ζάκυνθο όπου πεθαίνει ενώ κυβερνήτης πλέον αναλαμβάνει ο Ι. Φαλάγγας.
Το 1831 η Καρτερία βρίσκεται στο ναύσταθμο του Πόρου. Εκεί κατά τη διάρκεια των θλιβερών για το έθνος γεγονότων που υποκινήθηκαν από ανθρώπους του Μιαούλη, κινδύνεψε να ανατιναχθεί μαζί με την κορβέτα “Yδρα” και τη φρεγάτα “Ελλάς”, αν την τελευταία στιγμή δεν προλάβαινε να σβήσει το φυτίλι ο Μυκονιάτης ναύτης Γ. Γαλασίδης. Το ταξίδι της Καρτερίας έφθανε στο τέλος του. Ο Άγγλος μηχανικός Άλφονς Πάρις και ο Βαβαυρός Βάισενμπαχ κατέβαλλαν τις τελευταίες προσπάθειες για τη συντήρηση και διάσωσή της. Παρ’ όλα αυτά το σκάφος παρέμεινε σαπίζοντας στο ναύσταθμο του Πόρου και τον Δεκέμβριο του 1841 στην “κατάστασιν του Βασιλικού Στόλου” δεν υπάρχει αναφορά του ονόματός του. Η Καρτερία ήταν το πρώτο ελληνικό ατμόπλοιο και το πρώτο παγκοσμίως που συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Ο Κόχραν εν τω μεταξύ, είχε ήδη φθάσει στην Ελλάδα με τον “Μονόκερώ” του τον Απρίλιο του 1827, αλλά τα πράγματα δεν τον ευνοούσαν και επέστρεψε στην Αγγλία όπου θα τύχει σκληρής κριτικής για το πρόγραμμα του «που ατιμάζει την αγγλικήν βιομηχανίαν και σπείρει εμπόδια στην ανεξαρτησίαν της Ελλάδος». Θα δημοσιεύσει μάλιστα μια απολογία για τις ευθύνες του. Από τα 5 ατμοκίνητα που είχαν παραγγελθεί η “Επιχείρηση” θα φθάσει στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1827, ο “Ακαταμάχητος” θα καταστραφεί σε δοκιμές στον Τάμμεση και τέλος ο “Ερμής”, θα πλεύσει στο Ναύπλιο τον Οκτώβριο του 1828 με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Μπλάκερ και τον αμετανόητο Κόχραν τον οποίο ο Καποδίστριας θα παύσει από όλα τα καθήκοντά του.
Ο βιογράφος του Φρανκ Άμπνευ Άστιγξ αναφέρει πως η Καρτερία ήταν το μοναδικό ελληνικό σκάφος τέλεια οργανωμένο και με το πιο πειθαρχημένο πλήρωμα και ο κυβερνήτης του ένας από τους πιο έντιμους και χρήσιμους φιλέλληνες που ποτέ δεν έλαβε αμοιβή ξοδεύοντας μάλιστα τμήμα της ισχνής περιουσίας του, για να κρατήσει ως το τέλος την Καρτερία μάχιμη και δυνατή.

Βιβλιογραφία

Περισσάκης Ηλίας, "Τα πρώτα εθνικά δάνεια και οι αγορές των πλοίων της Ελληνικής Επανάστασης", περιοδικό "Ναυτική Ελλάς", Ιούνιος 2001, τευχ. 808.

George Finlay, "History of the Greek Revolution", Edinburg, 1861

Hellenicnavy.gr, επίσημη ιστοσελίδα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Μιχ. Κότσαρης 20-3-2005

Βόλτα στις γειτονιές της πόλης.

Η γειτονιά τ' Αη-Γιώργη - της παλαιότερης σωζόμενης εκκλησιάς του Αιτωλικού, παραμένει σχεδόν αλώβητη από το πέρασμα του χρόνου. Περικυκλωμένη από ιδιαίτερα κτίρια - λαικής αρχιτεκτονικής όπως αυτό της φωτό και ψηλά πέτρινα νεοκλασσικά - αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να φανταστούμε πως ήταν δομημένη αυτή η πόλη στο βάθος του χρόνου...

Όψεις μιας πόλης, μαγαζιά που δεν μας ξέχασαν ακόμα...

"Ο χρόνος δεν κυλάει πάνω σε άλογο

ο χρόνος διαπλέει την καρδιά μας.

Σαν τα ξερά λουλούδια που μετά από καιρό

γίνονται γκρι ανάμνηση και σκόνη

τα περασμένα χρόνια μας θαμπώνουν

και αργοσβήνουν γίνονται θλίψη;
Ίσως γι αυτό να γράφουμε ποιήματα

ίσως γι αυτό να ζωγραφίζουμε

ελεγεία καημών και τελευταίων συναντήσεων

αυτά που αφήνουμε στον επόμενο αιώνα..."

Θωμάς Γκόρπας

Από κάτω προς τα πάνω:

Το καφενείο του Μπούνου, το φαρμακείο του Τσώλη και το κουρείο του Ζωγράφου...

Οι φωτό, τραβηγμένες το 2002, ανήκουν στο Γρηγ. Κότσαρη.

Η "ΔΙΕΞΟΔΟΣ" για τις Γιορτές Εξόδου.

Εγκαίνια στη ΔΙΕΞΟΔΟ με την συμμετοχή της Λυδίας Κονιόρδου




Με την παρουσία εκλεκτών προσωπικοτήτων, κυρίως των γραμμάτων και των τεχνών, εγκαινιάζεται το Σάββατο 21 Μαρτίου στις 8 το βράδυ στους χώρους του Μουσείου και της Πινακοθήκης του Κέντρου Λόγου και Τέχνης "ΔΙΕΞΟΔΟΣ" στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου η έκθεση "Το ΄21 και οι πρωταγωνιστές του"

Με την έκθεση αυτή, που συνδιοργανώνουν το ΤΕΙ Μεσολογγίου και η "ΔΙΕΞΟΔΟΣ" στο ομώνυμο Πολιτιστικό Κέντρο, ανοίγει η αυλαία των εκδηλώσεων των ΓΙΟΡΤΩΝ ΕΞΟΔΟΥ 2009.

Παρούσα στην έναρξη της εκθέσεως θα είναι μεταξύ των άλλων προσωπικοτήτων του Πνεύματος και της Τέχνης και η μεγάλη τραγωδός Λυδία Κονιόρδου η οποία θα απαγγείλει στίχους από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους" του Διονυσίου Σολωμού.

Η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε η αρχαιολόγος - ιστορικός Ανδρονίκη Χρυσάφη, έχει εξαιρετικό ιστορικό και εικαστικό ενδιαφέρον και απαρτίζεται από τριακόσια περίπου κειμήλια και τεκμήρια του Ιστορικού Αρχείου Αντώνη & Κυριάκου Σκιαθά, δύο δηλαδή εκ των μεγαλυτέρων ελλήνων συλλεκτών του είδους.

Κεντρικός άξονας της έκθεσης, για την οποία εκδόθηκε πολυτελής κατάλογος - λεύκωμα, είναι οι επώνυμοι και ανώνυμοι πρωταγωνιστές του Αγώνος αλλά και το ευρύτερο πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο της εποχής απο τις παραμονές της εθνικής εξέγερσης (τέλη 18ου αιώνα) έως την έξωση του Βασιλιά Όθωνα και το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδος.

Τα πρόσωπα και τα γεγονότα προβάλλονται μέσα απο εφημερίδες, ανακοινώσεις, δημόσια και ιδιωτικά έγγραφα, γκραβούρες, φορεσιές, εργαλεία γραφής και τυπογραφίας, έργα τέχνης και εκατοντάδες ακόμη πρωτότυπα ιστορικά αντικείμενα.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 17 Μαΐου και θα λειτουργεί καθημερινά (πλην Δευτέρας και Τρίτης) από 10.30 το πρωί έως 1 το μεσημέρι και από 6.30 το απόγευμα έως 9 το βράδυ με ελεύθερη είσοδο. Για εκπαιδευτικές ξεναγήσεις οργανωμένων ομάδων μαθητών απαιτείται προηγούμενη επικοινωνία με την γραμματεία του Κέντρου στο τηλέφωνο 26310 51260.

www.diexodos.com.gr

Έκθεση- Σταθμός στην ιστορία της Ελληνικής Χαρακτικής.

Στον μοναδικό χώρο της Πινακοθήκης Αθηνών, στην Πειραιώς 51, εξελίσσεται αυτές τις μέρες ένα μοναδικό γεγονός για τα δεδομένα της Ελληνικής Χαρακτικής. Δύο κορυφαίοι έλληνες Χαράκτες ο Πίνο Παντολφίνι και η Δήμητρα Σιατερλή- ζευγάρι και στη ζωή, παρουσιάζουν την πορεία του Κέντρου Χαρακτικής Αθηνών που δημιούργησαν το 1977, καλύπτοντας 31 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας.

Η παρουσίαση των έργων είναι γοητευτική και ταυτόχρονα πρωτοποριακή αφού, τα περισσότερα χαρακτικά εκίθενται χωρίς πλαίσιο, αναρτημένα με μεταλλικό κορδόνι στο χώρο, αποφεύγοντας την συμβατική ανάρτηση των έργων στους τοίχους, αναπαράγοντας έτσι την ατμόσφαιρα του εργαστηρίου.

Καταξιωμένοι Έλληνες ζωγράφοι και γλύπτες συνεργάστηκαν με τους δημιουργούς του Κέντρου Χαρακτικής, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους έκφρασης, παρουσιάσθηκαν σημαντικές εκθέσεις με τους συνεργάτες καλλιτεχνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πραγματοποιήθηκαν εκδόσεις λευκωμάτων τέχνης, διαλέξεις, σεμινάρια και μαθήματα σε παιδιά...

Εκτίθενται έργα των: Βάσως Κατράκη, Γιάννη Τσαρούχη, Ψυχοπαίδη, Φασιανού, Τέτση, Άριας Κομιανού, Γέρου, Τώνιας Νικολαίδου, Γραμματόπουλου, Καραβούζη, Τσαλαματά, Ρένας Ανούση, Φλοράνς Χρηστάκις κ.α.

Σημειώνει η Νέλλη Κυριαζή-Διευθύντρια της Πινακοθήκης Δήμου Αθηναίων:

"Είναι αναμενόμενο ότι η συγκεκριμένη έκθεση καταγράφει, αρκέτα ενδεικτικά, την πολυσήμαντη παρουσία της ελληνικής Χαρακτικής τα τελευταία τριάντα χρόνια, η οποία ενισχύεται με καταθέσεις δημιουργών που δεν λειτούργησαν αποκλειστικά ως Χαράκτες...σχεδιαγραφούν κατά ένα μεγάλο μέρος, τις εκφάνσεις και τη δυναμική της σύγχρονης τέχνης, είτε με συγκροτημένο, ήδη, στιβαρό λόγο οι μεγαλύτεροι, είτε με περαιτέρω προσδοκώμενες διερευνήσεις οι νεότεροι". Και καταλήγει:

"Ό,τι, όμως, είναι σχεδόν αδύνατο να συνδηλωθεί είναι η θετική αύρα και το πάθος των δημιουργών του Κέντρου Χαρακτικής που δεν αποτιμώνται αποκλειστικά με τις άψογες διαδικασίες τυπωμάτων ή την αυθεντικότητα των καλλιτεχνικών παραγώγων τους όσο με εκείνη τη βεβαιότητα ότι στους εγωκεντρικούς μας καιρούς υπάρχουν καλλιτέχνες που μοιράζονται αφειδώλευτα επιτεύγματα και συγκινήσεις".





Για την ιστορία, ο Πίνο και η Δήμητρα, είναι μέλη της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΑΡΑΚΤΩΝ.

Αξίζει να επισκεφθείτε αυτή η μοναδικού χαρακτήρα έκθεση που εγκαινιάστηκε στις 6 Οκτωβρίου και τελειώνει στις 31 Μαρτίου

Όψεις μιας πόλης: "επιχρωματισμένες" εικόνες!

Συνέβη πριν μερικές μέρες, στις αρχές του μήνα.
Ο ουρανός άρχισε σιγά σιγά να σβήνει, να αποχρωματίζεται από το φιλικό σε όλους μας χρώμα του και να γίνεται παράξενα κίτρινος. Ένα σκουριασμένο φως επιχρωμάτισε όλη την πόλη δημιουργώντας μιαν απόκοσμη ατμόσφαιρα. Η αφρικάνικη σκόνη επικάθησε πάνω σε όλα ξεγελώντας ακόμα και τα φώτα του Δήμου, που λειτουργώντας με φωτοκύταρα άναψαν αυτόματα, κι ας ήταν η ώρα δώδεκα το μεσημέρι.

Οι παραπάνω φωτογραφίες, διατηρούν 100%, το φυσικό τους φως τη στιγμή της λήψης τους. Καμία επέμβαση δεν έγινε για να τονισθεί το ιδιαίτερο αυτό φυσικό φαινόμενο...

Πάντα "Επίκαιρα"

Κυκλοφορεί εδώ κι αρκετά χρόνια, καλύπτοντας με τον καλύτερο τρόπο την ενημέρωση των Αιτωλοακαρνάνων εντός και εκτός του νομού μας. Τα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ Αιτωλ/νίας".Μηνιαίο και πολυθεματικό, προσεγγίζει τα ενδιαφέροντα και τα προβλήματα του τόπου μας με τον δικό του μοναδικό τρόπο: Πολιτισμός, αυτοδιοίκηση, οικονομία, ψυχαγωγία...Απλώνει τη δημοσιογραφική φωνή του σε όλους τους δήμους, ακόμα και στους πιο μικρούς και απομακρυσμένους. Με ιδιαίτερες κάθε τόσο αναφορές στο Αιτωλικό, που οφείλεται εν πολοίς στην αγάπη για την πόλη μας της "ψυχής" του περιοδικού Βάσως Γκοβάτσου. Συγχαρητήρια στον εκδότη κ. Ζήση και σε όλους όσους συνεργάζονται για το εξαιρετικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα!

Όψεις μιας πόλης: Κυριακάτικη Βόλτα...

Ο δρόμος ήσυχος, δίχως αμάξια, πρωτόγονη άσφαλτος. Η λιμνοθάλασσα γλύφει τις σκονισμένες άκρες του. Αισιοδοξία στα πρόσωπα. Το τοπίο δεν είναι πια το ίδιο - πως θα μπορούσε να είναι; Η φωτογραφία τραβήχτηκε ένα πρωινό του 1955, εκεί που σήμερα στέκει από τη μια το Κέντρο Υγείας και απέναντι το γήπεδο του Άρη.
Από αριστερά καθώς κοιτάμε: Κόντας Διονύσης, Ζερβός Θεόδωρος, Κόκκαλης Δημήτρης και στην άκρη - κυριολεκτικά στην άκρη, ο μόνος της παρέας που δεν ζει, ο πατέρας μου Θανάσης Κότσαρης.
Μόνο στα όνειρά τους ξαναπερπατούν πλέον μαζί, στο ίδιο μέρος, όπως παλιά...

Φεύγοντας ο Φλεβάρης κι ο Χειμώνας...ξανασυναντούμε την Ανοιξη!

Ας βάλουμε όπου γράφει Μεσολόγγι: Αιτωλικό. Ίδιο το νόημα και οι εικόνες...

" Χειμώνας στο Μεσολόγγι, 1940 και...
Μαγκάλι και ψείρες, κάστανα και ψωμί πυρωμένο, φασουλάδες και φακές, τσάγια και ζεστά γάλατα... Η ασταμάτητη βροχή και οι φιληνάδες, οι λούμπες και οι λάσπες, τα μπαλωμένα ρούχα και οι χιονίστρες. Ο τσίγκος του Σακκά, η μπασιά και η ρήχη, τα λαχταριστά ψάρια, οι εφημερίδες που αργούν νάρθουν, η ζέστα των καφενείων, οι χαλασμένες ομπρέλες και τα παπούτσια που μπάζουν, αχνιστές πατάτες γιαχνί, πορτοκάλια και μανταρίνια, λάχανα και ραδίκια, κρύο στο σχολείο, μελανιασμένα χέρια. Μια πολυτέλεια: τα κάρβουνα. Ηλιοφάνεια και λιάσιμο στ' απάγκια." (9-3-1993)

Αποσπάσματα ημερολογιακών σημειώσεων, επιστολών και ποιητικών κειμένων του Θωμά Γκόρπα για τις πόλεις που αγάπησε. (Δημοσ. στο περιοδικό "Μανδραγόρας", σ. 41, τευχ. 33, Απρίλιος 2005).
Η φωτογραφία είναι του Γρηγ. Κότσαρη (Απόκριες του 2005)